In het Muziekgebouw aan ’t IJ startte gisteravond een nieuwe recitalserie. Eentje om gelukkig mee te zijn. En gelukkig van te worden, want sopraan Soile Isokoski zette op hemelse wijze de toon met haar elegante zangstijl en betoverend mooie geluid. Dat dát uit een mensenmond kan komen.

De liedrecitalserie ‘Grote Zangers’ is een initiatief van het Muziekgebouw aan ’t IJ en de Stichting Grote Zangers. Zij willen zich inzetten om het aanbod van ‘liedkunst op internationaal niveau’ in Nederland te waarborgen en hebben daarvoor dit seizoen zes ‘grote zangers’ geprogrammeerd, die een breed repertoire gaan laten horen.

Met Soile Isokoski stond er gisteravond inderdaad een groot artieste op het podium. Niet alleen qua cv (optredens bij de Metropolitan Opera en Wiener Staatsoper zeggen genoeg), maar vooral ook qua stem.

De Finse heeft een prachtige lyrische sopraan, met een jeugdige, heldere tint en tegelijk volgroeide dramatische capaciteiten. In alle registers kan ze zich zonder problemen uiten. En dat doet ze, op elegante wijze. De melodieën vloeien als uit één stuk uit haar mond, geen tel onderbroken, spannend en intens. Het klinkt misschien gek, maar iedere zin voelt alsof ze eindeloos lang haar adem inhoudt.

En dan die hoge noten. Alsof de hemel opengaat en je even mag baden in het licht van boven. Dit is méér dan een mooie klank produceren, dit zijn noten die, hoe hoog ook, een peilloze diepte ademen. Alleen al vanwege die pareltjes had ik het concert van Isokoski niet willen missen.

Ik moet wel zeggen dat ik voor de pauze nog niet in deze euforische stemming verkeerde, toen Isokoski de ‘Liederkreis’ van Robert Schumann zong. Natuurlijk was haar stem ook daar mooi, maar ik vond dat ze nogal ‘stroperig’ door de Duitse gedichten ging, bijvoorbeeld door iedere ‘n’ zwaar en lang te benadrukken. Ook zong ze bepaalde klinkers wat scherp. De romantiek van de liederen kwam zo mijns inziens niet helemaal tot uiting.

In de liederen van Henri Duparc, Toivo Kuula en Richard Strauss na de pauze was dat wel anders: daar kwam haar stem helemaal tot bloei. Erg fraai vond ik ‘Extase’ van Duparc. Isokoski trok één grote, vertraagde spanningsboog over de zes regels, met een ontroerende, zijdezachte touche op het woordje ‘doux’. Erg kunstig.

Ook in de andere liederen liet ze dergelijke hoogstandjes horen. Van die kleine dingetjes als een slotzin in warm kloppend borstregister, een uiterst lang gerekte frase of een glasheldere hoge noot die plots uit een lied opbloeit. Dingetjes die je alleen bij de grootsten hoort.

De Strauss-liederen ‘Morgen’ en ‘Cäcilie’ waar ze mee afsloot, waren een schot in de roos. Haar stem is gemaakt voor die stromende, lyrische melodieën en ze wist op imponerende wijze de spanning vast te houden.

Een groot compliment verdient ook pianiste Marita Viitasalo, die Isokoski al twintig jaar begeleidt. Ze voelde de sopraan perfect aan en speelde met het grootste gemak haar partijen.

Na zoveel schoons zou je het bijna vergeten, maar voor het recital van Isokoski was er nog een kort voorprogramma, verzorgd door de jonge sopraan Aylin Sezer en pianist Peter Nilsson. Een sympathiek idee van de organisatie, dat hiermee jonge zangers een podium wil geven. Een idee dat slaagde, want Sezer en Nilsson maakten er een zeer aangename ‘inleiding’ van. In het korte tijdsbestek wist Sezer me behoorlijk mee te slepen, niet in het minst door haar geweldige uitstraling.

Leuk was ook dat het groepje toeschouwers dat Sezer en Nilsson kwam bewonderen rond de piano op het podium zat opgesteld. Een fijne, intieme setting en een mooie afwisseling met het ‘echte’ concert daarna. Alleen jammer dat er te weinig stoelen waren.

Tijdens het optreden van Isokoski waren er stoelen te over, en dat viel me een beetje tegen. Zo’n grote zangeres verdient toch een uitverkochte zaal? Maar goed, een nieuwe recitalserie is natuurlijk niet plotsklaps bij heel zangminnend Nederland bekend.

Dat verdient het trouwens wel te worden, als het zo doorgaat. Want als dit de standaard is, gaat er nog heel veel moois volgen en zouden alle zangliefhebbers in de rij moeten gaan staan om het mee te maken.

Het volgende concert in de serie ‘Grote Zangers’ vindt plaats op dinsdag 23 november. Dan zingt Werner Güra onder begeleiding van Christoph Berner liederen van Schubert. Wie jonger dan 30 jaar is, kan voor 10 euro naar binnen met een Early Bird-kaart. Zie voor meer informatie de website van de Stichting Grote Zangers of de website van het Muziekgebouw aan ’t IJ.