Een klein zaaltje, een spaarzaam toneelbeeld en een piano. Je hebt maar weinig attributen nodig om een succesvolle operette-uitvoering op de planken te zetten. Het Operettetheater van Boedapest bewijst het met een prachtige productie van Paul Abrahams operette Ball im Savoy.

Het Operettetheater van Boedapest speelt Ball im Savoy in haar kleine studiozaal en laat daarmee zien dat sfeer en interpretatie niet van financiële middelen of hoogstaande toneeltechniek afhankelijk zijn.

Een spaarzaam toneelbeeld met stoffen rolgordijnen, die snelle scènewisselingen mogelijk maken, is de lijst waarbinnen het verhaal over liefde, jaloezie en verzoening zich afspeelt. Paul Abrahams muziek verenigt op geniale wijze zalige walzen met moderne, Amerikaanse dansen (hij was zijn tijd ver vooruit).

De jonge zangers treden op met veel elan en schwung. De eerste entree van de spannende Tangolita van Edit Vörös herinnert me aan de musical Chicago, die toch pas meer dan 40 jaar later geschreven werd.

Het paar waar alles om draait, wordt door Veronika Geszthy lekker oubollig en door Sándor Domoszlai daardoor des te verleidelijker neergezet. Het buffopaar Daisy Parker en Mustafa doet me denken aan de grote voorbeelden Rosy Barsony en Oskar Denes (de eerste vertolkers van die rollen): Kati Agoston danst en zingt naar hartelust als Daisy Parker en Pál Kökény laat als Mustafa alle harten smelten.

De ‘Kammerdiener’ Archibald (vertolkt door Soma Langer) voegt een leuke noot toe als travestiet en de verlegen advocaat van János Hodács maakt indruk met zijn komische talent. Ook zonder Hongaars te verstaan, is het duidelijk dat zijn bril het verschil uitmaakt tussen verlegenheid en vurigheid.

Juist bij een operette is het natuurlijk prettig als je de taal verstaat, maar door de reactie van het publiek en de sfeer laat veel zich verklaren en wordt duidelijk dat de uitvoeders de toon prima zetten.

Muzikaal beperkt deze productie zich tot pianobegeleiding, maar dat doet niets af aan de diversiteit van de muziek. Af en toe de dialogen ondersteunend creëert de pianist veel sfeer, geholpen ook door een fantasierijke lichtregie, die de afzonderlijke nummers telkens een apart karakter geeft en de verplaatsing van het hotel in Nice naar het Savoy Hotel in Parijs geloofwaardig maakt.

Al met al een spannende productie in een theater dat zeker een bezoekje verdient: het bouwwerk van Hellmer & Fellner is onlangs uitmuntend gerenoveerd en laat iets zien van de tijd waarin Paul Abraham samen met zijn librettisten Fritz Löhner-Beda en Alfred Grünwald Ball im Savoy lieten afspelen.

Zie voor meer informatie de website van het Operettetheater in Boedapest.

Marie-Theres Arnbom is correspondent van Place de l’Opera in Wenen. Ze is historicus, auteur, curator en cultuurmanager en heeft diverse boeken op cultuur- en muziekgebied geschreven. Zie www.arnbom.com.