Het is één van de bekendste cavatina’s van Rossini: ‘Una voce poco fa’ uit Il barbiere di Siviglia. Het moment in de opera dat Rosina voor het eerst haar coloratuurkunde kan showen. Een portret in beeld. Met dank aan Youtube.

Als je ‘Una voce poco fa’ intikt op Youtube, krijg je meer dan 1600 resultaten. Om maar even aan te geven hoe razend populair de cavatina geworden is sinds de wereldpremière van Il barbiere di siviglia in 1816. Niet alleen is het standaard één van de hoogtepunten in opvoeringen van Rossini’s opera, het stuk wordt ook zeer regelmatig los in concertprogramma’s opgenomen.

Graaf Almaviva heeft zojuist, in de eerste scène van de opera, een serenade gegeven voor het balkon van Rosina, waarbij hij zich voordeed als de arme student Lindoro. Zijn gezang heeft Rosina geraakt. Bij de opening van de tweede scène zingt ze al mijmerend over zijn stem – ‘Una voce poco fa’ – waarna ze ferm bij haarzelf zweert dat ze hem zal krijgen en haar lastige voogd, dokter Bartolo, te slim af zal zijn.

De rij operazangeressen die Rosina met succes vertolkt hebben, is eindeloos en bevat vele legendarische namen. De vraag wie haar het mooiste vertolkte, is grotendeels een kwestie van smaak. Daarom hieronder zeven bijzondere, uiteenlopende vertolkingen.

Allereerst één van de meest geprezen Rosina’s van vandaag de dag: Joyce DiDonato. Hieronder haar ‘Una voce poco fa’, opgenomen in Londen. DiDonato brak in deze productie haar been, maar maakte met hulp van een rolstoel de hele voorstellingenreeks af.

Rosina wordt ook wel door sopranen gezongen, voor wie de cavatina dan vaak omhoog getransponeerd wordt. DiDonato’s collega Diana Damrau is één van de sopranen die de rol op die manier vertolkt, waarbij ze soms extreem de hoogte in gaat in de coloraturen. Hieronder haar versie van de cavatina, helaas zonder beeld.

Tegenover Damrau een andere sopraanvertolking, van een legendarische zangeres uit het verleden: Joan Sutherland. Haar vertolking komt uit 1972.

Uit hetzelfde jaar als Sutherlands ‘Una voce’ komt onderstaande vertolking, van een andere grootheid van weleer, de mezzo Teresa Berganza. Haar Rosina komt uit een film van Jean-Pierre Ponnelle uit 1972, opgenomen in Salzburg. Claudio Abbado dirigeert.

Weer heel anders is onderstaande versie van de Franse coloratuursopraan Mado Robin. Ze zingt een Franse versie van de opera. Het fragment komt uit 1955.

In het Russisch kan het ook. Hieronder Antonina Nezhdanova, één van de grootste Russische sopranen uit het begin van de twintigste eeuw. Ze zong onder andere aan de zijde van Enrico Caruso en Titta Ruffo. Hieronder haar versie van ‘Una voce poco fa’, opgenomen om en nabij 1910.

Ter afsluiting terug naar het stemvak dat Rossini oorspronkelijk op het oog had, dat van de contra-alt (de eerste Rosina was contra-alt Geltrude Righetti). Hieronder wordt de cavatina gezongen door de Poolse contra-alt Ewa Podleś tijdens een concert in 1998.

Nog een tip: op Youtube is een opname te vinden van Maria Callas in een concert in Parijs, 1958, waar ze ‘Una voce’ zingt. Mét beeld.