Afgelopen zaterdag verloor Zweden één van zijn beste baritons van de laatste decennia: Ingvar Wixell. De operazanger maakte van 1955 tot en met 2003 overal ter wereld carrière. Een portret in beeld. Met dank aan Youtube.

Ingvar Wixell werd op 7 mei 1931 geboren in Luleå, Zweden. Op zijn 24e zong hij in zijn eerste professionele operaproductie: Papageno in Mozarts Die Zauberflöte bij de Koninklijke Zweedse Opera in Stockholm. Hij werd lid van het huisensemble aldaar en bleef dat tot 1967.

Wixell beschikte over een veelzijdige stem. Dat bleek in 1965, toen hij een uitstapje maakte naar de Eurovision Song Contest. De bariton zong alle songs in de voorronden en plaatste zich daarmee voor de internationale finale in Napels. Hij baarde opzien door daar een Engelstalig lied te zingen (‘Absent Friend’). Het was de aanleiding voor het festival om een jaar later een taalregel in te voeren.

Hieronder een filmpje van Wixells optreden tijdens de Eurovision Song Contest, met zijn vertolking van ‘Absent Friend’:

Rond die tijd kreeg Wixell een contract bij de Deutsche Oper Berlin, waar hij ruim drie decennia lang grote baritonrollen zong. Hij bouwde een uitgebreid repertoire op, met rollen van onder andere Mozart, Donizetti, Rossini, Verdi, Wagner, Bizet, Puccini en Tsjaikovski.

Vanuit Berlijn breidde Wixell zijn bekendheid over heel de wereld uit. Zo stond hij eind jaren zestig al op het toneel van de prominente Salzburger Festspiele. Hieronder een fragment uit de Salzburger Fidelio-productie waar hij in 1969 in meezong. Wixell zingt ‘Ha, welch ein Augenblick’.

In de jaren zeventig maakte Wixell een aantal belangrijke debuten. Hij was in 1972 voor het eerst te gast bij het Royal Opera House in Londen, in Simon Boccanegra, en debuteerde hetzelfde jaar bij de San Francisco Opera, als Belcore in L’elisir d’amore. Het jaar daarop maakte hij zijn opwachting bij de Metropolitan Opera in New York, in de titelrol van Rigoletto.

Rigoletto zong Wixell ook in een bekende film die Jean-Pierre Ponnelle in 1982 van de opera maakte en waarin Luciano Pavarotti de hertog zong. Hieronder een fragment. Wixell zingt ‘Cortigiani vil razza dannata’, met voorafgaande scène.

Een andere rol die Wixell vaak vertolkte, was Scarpia in Tosca. Hij nam de partij bijvoorbeeld op met Sir Colin Davis en Montserrat Caballé als Tosca.

Hieronder het ‘Te Deum’ uit Puccini’s opera. Het fragment komt uit een productie van het Teatro alla Scala, 1980.

Van Wixells belcantokunsten hieronder een voorbeeld. Hij zingt ‘Vieni, la mia vendetta’, een aria van Alfonso uit Lucrezia Borgia van Gaetano Donizetti. Richard Bonynge dirigeert.

Tot slot nog een Verdi-fragment. Wixell zingt ‘Urna fatale’ uit La forza del destino.

Wixell sloot zijn lange carrière in 2003 af, toen hij de muziekleraar in Ariadne auf Naxos zong bij de opera in Malmö. Op 8 oktober 2011 overleed hij in Malmö, na een kort ziekbed. Hij werd 80 jaar.