Sinds dirigent William Christie haar in de jaren negentig ontdekte, is Patricia Petibon uitgegroeid tot een sopraan van naam. En sinds haar contract bij Deutsche Grammophon is haar ster alleen nog maar verder gerezen. Een portret in beeld van de Française. Met dank aan Youtube.

Patricia Petibon werd in 1970 geboren in Montargis, zo’n 100 kilometer ten zuiden van Parijs. Ze was al vroeg geïnteresseerd in muziek en ging dan ook musicologie studeren aan het conservatorium van Parijs. Na haar bachelor te hebben behaald, ging ze verder met een studie zang. Die rondde ze in 1995 met veel succes af.

Het was de bekende Amerikaanse barokdirigent William Christie die het talent van Petibon ontdekte. Hij strikte haar dan ook regelmatig om met zijn orkest Les Arts Florissants op te treden. Dat bracht Petibon naar grote tonelen als die van Aix-en-Provence, de Scala en Wigmore Hall in Londen.

Hieronder twee voorbeelden van hun samenwerking. Allereerst een fragment van één van hun eerste gezamenlijke optredens. Petibon zingt een aria uit de Messiah van Händel, onderdeel van een concert tegen aids in 1994 (nog voor haar afstuderen dus).

In het tweede fragment zingt Petibon ‘Régnez plaisirs et jeux’ uit Les Indes Galantes van Rameau. Ook hier staat Christie op de bok.

Onder meer dankzij Christie werd Petibon een gewaardeerde kracht in het (Franse) barokrepertoire. Maar ze zong van begin af aan ook vele andere rollen. Zo was ze na haar succesvolle debuut bij de Opéra National de Paris in 1996 vele malen in Parijs te zien, in repertoire van onder andere Mozart, Richard Strauss, Donizetti en Offenbach.

Eén van de rollen die ze in Parijs begon te vertolken en daarna nog veel vaker op zich nam, is Olympia in Les Contes d’Hoffmann van Offenbach. Hieronder zingt ze de bekende poppenaria van Olympia.

Van Mozart zong Petibon vele rollen, waaronder partijen in diverse onbekendere opera’s van de Oostenrijkse componist. Opera’s als Der Schauspieldirektor, Lucio Silla en Mitridate.

Uit die laatste opera hieronder de aria ‘Nel grave tormento’, opgenomen tijdens de Salzburger Festspiele 2006. Daniel Harding dirigeert.

In 2010 maakte Petibon haar roldebuut als Lulu in Genève, gevolgd door optredens in die rol van Alban Berg in Barcelona en Salzburg. Hieronder een scène uit die opera, opgenomen in de zomer van 2010 in Salzburg. De tenor is Pavol Breslik.

Petibon tekende in 2008 een contract bij Deutsche Grammophon. Ze debuteerde op plaat met Amoureuses, een album met aria’s van Mozart, Gluck en Haydn. In 2010 bracht ze de cd Rosso uit, met Italiaans barokrepertoire, en recent dook ze in de wereld van de zarzuela en andere Spaanse muziek op haar album Melancolía.

Tot slot daarom een Spaans fragment: Petibon zingt ‘El Vito’ van Castellanos.

Zie voor meer informatie de persoonlijke website van Patricia Petibon.