Youtube-portret: Giangiacomo Guelfi
Eerder deze maand overleed bariton Giangiacomo Guelfi. De Italiaan maakte vanaf 1950 wereldwijd carrière en oogstte grote roem met zijn Verdi-vertolkingen. Een portret in beeld. Met dank aan Youtube.
Giangiacomo Guelfi (niet te verwarren met bariton Carlo Guelfi) overleed 8 februari jongstleden op 87-jarige leeftijd. Met zijn grote, krachtige stem was hij één van de succesvolste Verdi-baritons van zijn tijd.
Guelfi werd geboren in 1924 in Rome. Hij studeerde eerst rechten voordat hij overstapte naar het zangersvak. Toen hij de overstap echter maakte, deed hij het wel meteen goed: hij nam les bij de fameuze bariton Titta Ruffo in Florence.
In 1950 debuteerde de bariton op het operatoneel van Spoleto als Rigoletto in Verdi’s gelijknamige opera. Twee jaar later volgde zijn debuut bij de Scala in Milaan en rap daarna was hij bekend in alle grote operasteden in zijn vaderland.
Al vrij vlot liet hij zich ook buiten de eigen landsgrenzen zien. Zo trad hij op in Berlijn en Londen en maakte hij in 1954 zijn Amerikaanse debuut bij de Lyric Opera of Chicago.
Zijn eerste optreden bij de Metropolitan Opera liet hij zich wachten. Dat debuut kwam er pas in 1970, toen hij al 46 jaar was.
Guelfi zong vele hoofdrollen in opera’s van Verdi. Daarom hieronder eerst drie Verdi-fragmenten. Allereerst ‘Pietà, rispetto, amore’ uit Macbeth, een opname uit het Teatro La Fenice, 1968.
Hieronder een scène uit Aida, waarin Guelfi samen met Anita Cerquetti zingt. Het Napolitaanse publiek wil na de scène een encore, maar de dirigent weigert. Vandaar de chaos die volgt. De opname komt uit 1954.
Hieronder ‘Sacra la scelta’ uit Luisa Miller, ook van Verdi.
Naast zijn optredens in het Verdi-repertoire was Guelfi ook een gewilde artiest voor verismo-opera’s. Zo stond zijn Scarpia-versie erg goed bekend. Hij zong de rol onder andere met Renata Tebaldi.
Een optreden van de twee in Tokyo in 1961 werd op video vastgelegd. Hieronder een fragment.
Ook in Puccini’s La fanciulla del West stonden Guelfi en Tebaldi tegenover elkaar. Hieronder een fragment (‘Una partita poker’). De opname komt uit Rome, 1961.
Tot slot een fragment in kleur van Guelfi in Mascagni’s opera Cavalleria rusticana.
De auteur
10Reacties
Dank voor dit prachtige portret. Wat een strot had die man, heel imponerend. De eerste keer dat ik hem hoorde zat ik direct overeind, wateen stem.
De scene die volgt in het duet met Aida is fantastisch. Guelfi gaat door zn dak en alle Italianen door het lint 😉
Inderdaad, `n echte, Italiaanse, brede Verdibariton. Waar zijn ze?
De laatste was voor mij Giorgio Zancanaro.
P.S.:
Hvorostovsky is helaas te russisch gutturaal en Tézier is aardig
op weg maar moet z`n top verbreden..
Nicola Alaimo.
Ooit van gehoord?
Komt naar Amsterdam.
Zeljko Lucjic – daar is ook niets mis mee.
Problemen met Keenlyside?
Hvorostovsky te Russisch? Hoe zo? Ik hoor niets _te_ Russisch in zijn stem als hij Verdi zingt, het is gewoon Verdi, punt.
Mag ik even vragen wat “gulturaal” betekent?
@Basia: misschien dit? http://nl.wikipedia.org/wiki/Gutturaal
Voor mij is Guelfi de laatste grote Italiaanse bariton. Zancanaro is prima maar kan zich niet meten met Bastianini, Cappuccilli, Sereni, Guelfi etc. Hvorostovsky staat wat mij betreft wel in deze traditie. Verder kan ik geen grote Verdi-bartions noemen. Toch zijn ze er wel, zo nu en dan komt er op de radio een Verdi opera voorbij met een prachtige bariton-strot. Het geluid is er vaak wel alleen ontbreekt het bel-canto gevoel.
bedankt, Anton.
En Victor raad ik aan om eens naar Nicola Alaimo te luisteren.
Is een paar keer naar Matinee geweest (komt ook terug voor een prachtige Verdi)en volgend seizoen mogen we hem bij DNO bewonderen in Wilhelm Tell.
Dank! Ga ik doen. Ik vermoed dat ik hem wel eens op de radio heb gehoord in een Verdi. Was daar van onder de indruk.
Bij al de baritons uit “het gouden tijdperk” , vergeten we niet twee anderen die tevens in het illustere rijtjemogenprijken : Giuseppe TADDEI en Mario SERENI !!
En om het lijstje te vervolledigen : Samen met Cappuccilli dienen we ook nog Renato BRUSON te vernoemen – na hen zijn er nog heel weinigen die de naam van VERDI-bariton of Italiaanse bariton mogen dragen…