De beroemde aria ‘When I am laid’ uit Dido and Aeneas wordt beschouwd als één van de mooiste aria’s uit de barokmuziek. Een portret in beeld van de tophit van Purcell. Met dank aan Youtube.

Zoals dat gaat met tophits uit het operarepertoire gaan ze langzamerhand een eigen leven leiden. Zo ook ‘When I am laid in earth’, ook wel ‘Dido’s Lament’ genoemd. Je komt het stuk overal tegen en bij uitvoeringen van Dido and Aeneas is het doorgaans het dramatische hoogtepunt (of dieptepunt).

Aan de aria gaat een recitatief vooraf, waarin Dido – koningin van Carthago – aan haar vertrouwelinge Belinda vertelt dat de dood nadert. De tekst van het recitatief:

Thy hand, Belinda, darkness shades me,
On thy bosom let me rest,
More I would, but Death invades me;
Death is now a welcome guest.

Daarna volgt de aria zelf, voorafgegaan door een basloopje dat chromatisch naar beneden gaat. Een teken van de dood in de barokmuziek. De tekst van de aria:

When I am laid, am laid in earth,
May my wrongs create
No trouble, no trouble in thy breast;
Remember me, remember me, but ah! forget my fate.
Remember me, but ah! forget my fate.

De aria is door vele mezzosopranen en sopranen op evenveel verschillende manieren gezongen. Van zeer ingetogen tot zeer heftig. Hieronder een kleine selectie.

Allereerst een versie die mij zeer bekoort, van Susan Graham. Ze zingt heel gedempt, maar juist dat maakt veel gevoelens los.

Jessye Norman zingt de aria een stuk forser in onderstaand filmpje (een prachtig filmpje trouwens). Niettemin zijn ook bij haar de intense gevoelens van Dido in elke noot hoorbaar.

Hieronder de aria uit de mond van Janet Baker tijdens het Glyndebourne Festival van 1966, met Sir Charles Mackerras op de bok. Haar acteren is bijzonder dramatisch, haar zang heel doordacht.

Heel recent (12 september) voerde mezzosopraan Sarah Connolly de aria uit tijdens de Last Night of the Proms 2009. Net als de voorgaande filmpjes een knappe vertolking. Aansluitend volgt het slotkoor ‘With drooping wings ye cupids come’.

Tot slot een uitvoering in een heel andere stijl, door de beroemde sopraan Kirsten Flagstad (1895-1962). Het gaat om een opname uit het begin van de jaren vijftig, aan het einde van haar carrière.