Wordt Diana Damrau weleens bekritiseerd? Je zou denken van niet als je alle succesverhalen over haar optredens leest. Overal waar ze komt, wordt ze op handen gedragen. Een portret in beeld van de Duitse sopraan. Met dank aan YouTube.

Diana Damrau werd in 2008 door het Duitse blad Opernwelt uitgeroepen tot zanger van het jaar. Ze verscheen ook op de cover van het jaarboek van het toonaangevende operamagazine. Het is slechts één van de onderscheidingen die de zangeres kreeg, maar typerend genoeg voor haar succes.

Damrau werd geboren in Günzburg an der Donau in Duitsland. Ze studeerde in Würzburg en later in Salzburg. Haar professionele debuut maakte ze in 1995 bij het Stadttheater van Würzburg, in de rol van Barbarina in Le nozze di Figaro van Mozart.

In de zes jaar daarna zat ze in de zangersensembles van de operahuizen van Würzburg, Mannheim en Frankfurt. Vanaf 2002 ging ze als freelancer aan de slag.

Damrau werd bekend door haar succesvolle vertolkingen van Mozart- en Strauss-rollen. Haar absolute glansrol was lange tijd de Koningin van de Nacht uit Mozarts Zauberflöte. Ze zong de partij in meer dan vijftien verschillende producties, waaronder bij haar debuut in 2002 bij de Salzburger Festspiele.

Hieronder een fragment van de aria ‘O zittre nicht, mein lieber Sohn’ uit Die Zauberflöte. Het gaat om een productie die Pierre Audi in 2006 voor de Salzburger Festspiele maakte en die ook op dvd verscheen.

Bij de Metropolitan Opera in New York leverde Damrau in seizoen 2007/2008 de opmerkelijke prestatie om in dezelfde productie van Die Zauberflöte afwisselend Pamina (ook nog eens haar roldebuut) en de Koningin van de Nacht te zingen.

Hieronder een geluidsfragment van die productie. Het is een opname van een voorstelling waarin ze Pamina zingt. Te horen is de bekende aria ‘Ach, ich fühl’s’.

Ter illustratie van haar Richard Strauss-vertolkingen hieronder een fragment van een recital dat ze gaf in Baden-Baden, samen met harpist Xavier de Maistre. Ze zingt ‘Wiegenlied’ van de Duitse componist.

Damrau’s repertoire beperkt zich allerminst tot Mozart en Strauss. Ze is een veelzijdige zangeres. Zeker de laatste paar jaren heeft ze veel nieuwe lyrische en coloratuurrollen op zich genomen.

Zo werd ze op handen gedragen na haar debuut als Lucia in Lucia di Lammermoor van Donizetti bij de Metropolitan Opera. En wat te denken van haar optreden in de wereldpremière van de opera 1984 van Lorin Maazel, in het Royal Opera House in 2005? Heel andere koek. Hieronder een fragment.

In seizoen 2009/2010 voegde Damrau diverse rollen aan haar repertoire toe. Ze debuteerde onder meer als Marie in Donizetti’s La Fille du Régiment in San Francisco, een optreden waarmee ze volgens sommige recensenten zelfs de show stal van toptenor Juan Diego Flórez.

Later in het seizoen zong ze Massenets Manon in Wenen, Ophélie uit Hamlet van Ambroise Thomas in Washington en Donna Anna in Mozarts Don Giovanni in Genève.

Een filmpje dat al haar kwaliteiten prachtig samenvat, is haar optreden tijdens het Richard Tucker Gala in 2007. Ze zingt de aria ‘Glitter and be gay’ uit Candide van Leonard Bernstein. Alles is aanwezig: coloraturen, spetterende hoogte, enorme body in de laagte en bovenal onweerstaanbaar acteerwerk.