Hij is kind aan huis bij de Metropolitan Opera. Sinds 1993 zong hij er meer dan 170 voorstellingen. Eigenlijk is daar alles mee gezegd: Marcello Giordani hoort bij de beste tenoren van dit moment. Een portret in beeld van de Siciliaan. Met dank aan Youtube.

Giordani werd geboren in 1963 in Augusta, een klein plaatsje op Sicilië. Hij kreeg al vroeg zanglessen en zong mee in het kerkkoor. In 1983 zei hij zijn baantje bij de bank op en ging fulltime zang studeren. Eerst in Catania, daarna in Milaan.

Drie jaar later won hij een zangconcours in Spoleto, waar hij datzelfde jaar tijdens het operafestival van de stad zijn professionele debuut maakte in de rol van hertog in Rigoletto.

Zijn carrière nam gelijk een flinke vaart. In 1988 stond hij voor het eerst op het toneel van het beroemde Teatro alla Scala in Milaan. Hij zong Rodolfdo in La Bohème.

Hieronder zingt hij de beroemde aria ‘Che gelida manina’ uit die opera van Puccini, tijdens een later optreden in het Opernhaus Zürich.

Giordani ontwikkelde door de jaren heen een breed repertoire. Inmiddels heeft hij zo’n 45 rollen op zijn palmares staan. Hij zong belcanto-opera’s van Rossini, Donizetti en Bellini, lyrische werken uit het Franse repertoire en ook meer dramatische rollen van Verdi en Puccini. De laatste tijd zingt hij ook vaak stukken van Berlioz.

Ter illustratie van zijn belcanto-kunsten hieronder een ouder fragment, uit 1991, waarin hij samen met Renée Fleming een duet zingt uit I puritani van Vincenzo Bellini.

Met zijn belcanto-optredens oogstte hij enorme successen. Zo zong hij de rol van Arnold uit Guillaume Tell van Rossini in 2006 bij het Opera Orchestra of New York. Na de cabaletta ‘Amis, amis secondez ma vengeance’ hield het publiek niet op met applaudisseren, waarna hij de solo nogmaals zong.

Hieronder zingt hij die cabaletta, voorafgegaan door de aria (‘Asile, héréditaire’), tijdens een voorstelling in Parijs.

In de carrière van Giordani speelde de Metropolitan Opera uit New York een bepalende rol. De tenor stond er in 1993 voor het eerst op het podium, als Nemorino in L’Elisir d’amore van Donizetti. In de jaren die volgden, ontwikkelde hij een nauwe relatie met het beroemde operahuis. Hij zong er tot op heden meer dan 170 voorstellingen.

In 2001 beleefde hij een bijzonder moment toen hij als eerste Italiaan in de geschiedenis van de Met de rol van Lenski in Evgeni Onegin in het Russich mocht zingen. En in zowel 2006 als 2007 zong hij in de openingsproductie van het nieuwe Met-seizoen.

In die optredens ging hij ook steeds vaker zwaardere lyrische rollen zingen. Hieronder een fragment uit 2008. Giordani zingt ‘Guardate, pazzo son’ uit Manon Lescaut van Puccini. De solo begint na een minuut of vijf.

Giordani heeft altijd zijn band met Sicilië gekoesterd. Hij is ‘een trotse Siciliaan’, zei hij eens. De tenor woont met zijn vrouw en twee kinderen afwisselend in New York en op Sicilië.

Hij treedt ook nog altijd op in zijn geboortestreek. Zo organiseerde hij eens een ‘Giordani & Friends’-concert in Augusto en is hij nu en dan nog te zien in het Teatro Massimo van Palermo, de hoofdstad van Sicilië.

Hieronder zingt hij de aria ‘Ma se m’è forza perderti’ uit Un ballo in maschera van Giuseppe Verdi tijdens de viering van het 110-jarige bestaan van het Teatro Massimo.