Hij is de popster van operaland: Rolando Villazón. Zijn ster is hoog gerezen, maar zijn zang is niet onomstreden. Tweemaal kon zijn stem zijn roem niet meer dragen. Een portret in beeld van de Mexicaanse superster. Met dank aan Youtube.

Als er iemand in de operawereld een wereldwijde status van celebrity heeft bereikt, dan is het Rolando Villazón wel. Alleen al het verhaal waar het allemaal mee begon, doet sprookjesachtig aan.

Villazón werd geboren in Mexico City. Op een dag stond hij onder de douche een liedje te zingen uit het Jungle Boek. Toevallig kwam de directeur van een muziekacademie voorbij, op weg naar een dineetje bij de buren van Villazón. Hij hoorde het jongetje zingen, klopte aan en nodigde hem uit mee te doen met de audities die eraan zaten te komen.

Villazón werd aangenomen en zette zo zijn eerste stappen in de muziekwereld. Hij studeerde vervolgens aan het nationale conservatorium in zijn geboorteland en volgde opleidingsprogramma’s bij de operahuizen van Pittsburgh en San Francisco. In San Francisco was hij student van Joan Sutherland.

De eerste mijlpaal in zijn carrière was de Operalia-competitie van Plácido Domingo in 1999, waar hij diverse prijzen won. Hieronder zingt hij ‘La Donna e mobile’ uit Rigoletto tijdens die competitie.

Zijn succes opende deuren in Genua, waar hij zijn Europese debuut maakte als Des Grieux in Manon van Massenet, en kort daarna in Parijs (Alfredo in La Traviata) en Berlijn (Macduff in Macbeth).

In de jaren die volgden, nam Villazón in razendsnel tempo zo’n beetje alle belangrijke rollen uit het lyrische tenorrepertoire op in zijn programma, tot aan Don Carlos toe. In 2001 zong hij bijvoorbeeld al Rodolfo in La Bohème bij de New York City Opera. Hieronder zingt hij ‘Che gelida manina’ uit die productie.

De grote klapper kwam in 2005, toen hij met Anna Netrebko in een productie van La Traviata zong tijdens de Salzburger Festspiele. Hij zong de rol van Alfredo, waarmee hij ook bij de Metropolitan Opera debuteerde.

De voorstelling gaf het koppel een populariteit die zijn weerga niet kende. Ze werden aanbeden door het publiek. Hieronder een scène uit de vermaarde productie.

Na Salzburg werd Villazón een felbegeerde tenor. Zeker als tandem met Netrebko maakte hij wereldwijd furore, en dan met name in Berlijn en Parijs (hij heeft inmiddels de Franse nationaliteit).

Veel succes oogstten beide zangers bijvoorbeeld met Manon van Massenet. Hieronder een fragment uit een Manon-productie uit Berlijn, 2007.

In datzelfde jaar, 2007, moest Villazón voor het eerst een tijd lang voorstelling afzeggen vanwege zijn gezondheid. Een dankbaar gegeven voor critici, die menen dat Villazón veel te snel zware rollen is gaan zingen en de boel technisch niet op orde heeft. Hij zou daardoor zijn stem naar de knoppen hebben gezongen.

In 2008 keerde Villazón weer terug op het toneel. Zo zong hij in Salzburg in een nieuwe productie van Roméo et Juliette van Gounod, aan de zijde van Nino Machaidze. Volgens sommige media was er een nieuw droomkoppel geboren. Hieronder zingt de tenor ‘Ah, leve-toi soleil’ uit die productie.

Helemaal goed kwam het echter niet meer met Villazón na zijn problemen in 2007. In april 2009 moest hij daarom geopereerd worden aan zijn stembanden (vlak voor een optreden in het Concertgebouw). De tenor was bijna een jaar lang uitgeschakeld.

In 2010 heeft Villazón echter weer flink van zich laten horen. En dan met name door de tv-show Popstar to Operastar, waarin hij popsterren helpt opera te zingen. In die show was hij op 29 januari voor het eerst weer zingend te horen. Zie hieronder.

Op 22 maart maakt Villazón zijn rentree op het operatoneel in een productie van L’elisir d’amore bij de Wiener Staatsoper.