Het operahuis van Antwerpen zat dinsdagavond ouderwets vol voor een nieuwe productie van Mozarts Così fan tutte door Opera Vlaanderen. Geen anderhalve meter afstand in de zaal, wel een mondkapje op tijdens de voorstelling. En alleen zittend aan tafels een drankje genieten tijdens de pauze. Op het toneel geen verkrampte afstanden, maar omarmingen te over.

Een dirigent die tevens de regie voert kom je niet vaak tegen. De Griekse George Petrou verenigt beide functies in zich voor Händels opera Giulio Caesare bij de Nederlandse Reisopera. Hij maakte er met een prachtige bezetting een meer dan avondvullend, virtuoos luister- en kijkspel van. Bijna vier uur heerlijk, hemels, Händel.

Het mag een wonder heten dat het de NTR ZaterdagMatinee lukte om in deze coronatijd vol beperkende maatregelen een topstuk uit het oeuvre van Händel te laten uitvoeren door een geheel buitenlands ensemble. Het Franse Les Arts Florissants onder William Christie en een koppel van Britse en Oostenrijkse solisten zorgden voor een sublieme uitvoering van L’Allegro, il Penseroso ed il Moderato.

Macaber was het beslist in de NTR ZaterdagMatinee bij de uitvoering van Le Grand Macabre, een opera van György Ligeti. Niet alleen vanwege de toenemende coronacijfers, die de komende Matinees zullen treffen, maar nog meer om een nieuwe dood en verderf zaaiende coronavariant. Belichaamd door Nekrotzar als de cynische man met de zeis.

Het speelde zich af in het Amsterdams Concertgebouw, in de NTR ZaterdagMatinee. Maar ik deed mijn ogen dicht en stelde mij het Festspielhaus te Bayreuth voor. Daar klonk in 1876 Das Rheingold. Ik hoorde de magische ontwikkeling vanuit het Es-akkoord. Dat moet toen een sensatie zijn geweest. En dat was het ook zaterdagmiddag, toen Das Rheingold werd uitgevoerd op instrumentarium zoals Wagner voor zich had in 1876.