Met veertien voorstellingen van Mozarts Die Zauberflöte reisde Opera Zuid door half Nederland. De eerste productie van Waut Koeken aan het begin van zijn derde seizoen als intendant. “Het voelt aan alsof ik gisteren ben begonnen.” Een gesprek over de evenwichtsact om met kleine budgetten toch grootse opera te maken vanuit Maastricht.

Met een liedcyclus voegde Louis Andriessen in de NTR ZaterdagMatinee alweer een compositie toe aan zijn lange werklijst. Het opdrachtwerk werd door de Matinee verleend om de tachtigste verjaardag van de componist, eerder dit jaar groots gevierd, nog eens dunnetjes over te doen. De cyclus The Only One blaakte van vitaliteit.

Anthony Roth Costanzo moest zich kaal laten scheren, en zijn lichaamshaar werd met waxen verwijderd. Maar de Amerikaanse countertenor had dat ervoor over om bij de New Yorkse Metropolitan Opera de titelrol te vertolken in Akhnaten van Philip Glass. De laatste van zes voorstellingen was zaterdag live in Nederlandse bioscopen te zien, en wordt er twee keer herhaald.

Geen verenpak voor Papageno. Ook geen grapjes met Papagena dat zij “achtzehn Jahr und zwei Minuten” is. Geen panfluitje, maar een mondharmonica. Geen klokkenspel, maar een celesta in de orkestbak. En Monostatos is geen Moor. Kortom: alle clichés zijn geschrapt in de nieuwe Zauberflöte-productie van Opera Zuid.

Sinds 2007 leidt de Italiaan Stefano Mazzonis di Pralafera als algemeen en artistiek directeur de Opéra Royal de Wallonie. Luik is de standplaats, waar in het classicistisch ogende operagebouw doorgaans tien producties per seizoen worden getoond. Hoofdmoot van het aanbod: Italiaans en Frans repertoire. Een gesprek met een intendant die ook als regisseur actief is.