Willy Deckers La Traviata lijkt op het eerste gezicht een kale boel. Maar juist door het toneelbeeld te minimaliseren tot enkele krachtige symbolen, verrijkt de regisseur Verdi’s opera met een intense diepgang, gedragen door een geweldige Violetta en Alfredo.

NEW YORK – Tenor Rolando Villazon had nog vier L’Elisir d’Amore’s te gaan bij de Metropolitan Opera in New York, maar heeft ze allemaal afgezegd. De officiële reden: een fikse keelontsteking.

De La Traviata die De Nederlandse Opera morgen (9/4) in première laat gaan, komt oorspronkelijk uit Salzburg. In 2005 werd de productie van Willy Decker daar tijdens de Festspiele opgevoerd, met onder andere Rolando Villazon en Anna Netrebko. Nu treden jonge solisten als Marina Poplavskaya en Ismael Jordi aan.

In zekere zin was de opvoering van P.C. Hoofts Granida gisteravond (6/4) in de Stadsschouwburg in Amsterdam een unicum. Zeventiende-eeuws Nederlands muziektheater, dat zie je niet vaak. Stichting Ipermestra maakte er een knappe productie van. Het predikaat ‘opera’ is echter misleidend.

Sopraan Mária Farkasréti begon in 2005 aan een tweede operacarrière in Hongarije, nadat ze er zes jaar uitgelegen had vanwege een keeloperatie. Ze viel meteen met haar neus in de boter: onder leiding van regisseur Balázs Kovalik is er de afgelopen jaren een verandering in de Hongaarse operaregie gaande.