Wagners monumentale Ring-cyclus in 100 minuten in plaats van 15 uur. Dat is heel kort gezegd Ringetje van De Nederlandse Opera. De voorstelling maakt Wagner behapbaar en geeft kinderen vanaf zes jaar een weidse blik op opera. Zeer geslaagd.

Zaterdagavond ging Waiting for Miss Monroe in wereldpremière in de Stadsschouwburg Amsterdam. De jonge regisseur Lotte de Beer gaf de opera van Robin de Raaff knap gestalte. Gelukkig maar, want van de ongenaakbare vocalen moest het werk het niet hebben.

Ondanks dat vier solisten uitvielen en de titelzangers op het aller-allerlaatste moment ingevlogen moest worden, bracht de concertante Tosca bij de ZaterdagMatinee het publiek toch in verrukking. Hulde voor Cellia Costea, Giorgio Berrugi en Carlos Almaguer.

Vanonder smeulende puinhopen bloeien aarzelend stemmen op. Is het Troje, dat daar in as is gelegd? Is het Carthago, dat zucht onder de kwade wil van een volk van tovenaars en heksen? Nee, het is Henry Purcells Dido and Aeneas, dat ten onder is gegaan aan de vernieuwingsdrift van Holland Opera.

Christianne Stotijn en het Rotterdams Philharmonisch Orkest bezongen zondagavond zee en aarde in een bijzonder schoon concert in het Concertgebouw. Stotijn vertolkte Das Lied von der Erde en steeg boven zichzelf uit.