In een minitournee langs een aantal Nederlandse concertzalen deden Robert King en zijn King’s Consort woensdag het Concertgebouw aan. Purcell zit dit ensemble in het bloed, zo bleek uit een sobere maar buitengewoon intense vertolking van Dido and Aeneas.

De bloeiende carrière van de Nederlandse sopraan Kelly God speelt zich hoofdzakelijk buiten onze landsgrenzen af. Woensdag bleef de operazangeres pur sang met een liedrecital in het Muziekgebouw aan ’t IJ in Amsterdam echter letterlijk en figuurlijk dicht bij huis, door te kiezen voor Wagners Wesendonckliederen.

Door te kiezen voor liederen van Mozart, Haydn, Schubert en Brahms nam Andreas Scholl dinsdag in de Kleine Zaal van het Concertgebouw een risico op gefronste wenkbrauwen. Deze componisten schreven immers niet voor zijn stemtype. Ook in zijn vertolkingkunst stelde hij zich opvallend kwetsbaar op, met bij vlagen dieproerende resultaten.

Het woord ‘elegisch’ in Busoni’s Berceuse élégiaque typeerde het complete programma dat Christianne Stotijn en ensemble Oxalys maandagavond in het Concertgebouw brachten. Weemoed en donkere herfsttinten overheersten. Toch verschilden de twee vocale cycli van Zemlinsky en Mahler sterk van karakter. Stotijn wist beiden het volle pond te geven.

Geen samenhangend verhaal, geen hoogoplopende hartstochten, zelfs vrijwel geen solozang. Einstein on the Beach lijkt de traditionele operaliefhebber weinig te bieden. Maar een open geest wacht een unieke muziektheatrale ervaring. En aan het slot ontbreekt opera’s meest essentiële ingrediënt niet…