Eva-Maria Westbroek is op donderdag 29 januari voor de derde keer live in de bioscoop te zien. Ze zingt de rol van Maddalena in Andrea Chénier bij het Royal Opera House. Een productie met een fantastische cast, zo vertelt de Nederlandse sopraan in een kort gesprek vanuit Londen. “Ik sta met verbijstering te luisteren.”

Eva-Maria Westbroek is één van de meest succesvolle Nederlandse zangeressen van dit moment. Ze zong de afgelopen seizoenen rollen als Sieglinde, Isolde, Manon Lescaut, Anna Nicole en Katerina Ismailova in prestigieuze operahuizen als de Metropolitan Opera, het Royal Opera House, het Gran Teatre del Liceu en de Staatsoper Berlin. Zonder uitzondering met veel bijval.

In Nederland konden haar fans de afgelopen jaren tweemaal een glimp van die internationale successen opvangen. In mei 2011 vertoonden diverse bioscopen Westbroeks vertolking van Sieglinde in Die Walküre en in maart 2013 was ze te zien als Francesca da Rimini in de gelijknamige opera van Zandonai. Beide producties werden live uitgezonden door de Metropolitan Opera in New York.

Op 29 januari is Westbroek voor het eerst in de bioscoopserie van het Royal Opera House te zien. De derde van een reeks van zeven voorstellingen van Umberto Giordano’s opera Andrea Chénier wordt die avond live vertoond in ruim dertig bioscopen in Nederland.

Het is de tweede keer dit seizoen dat Westbroek op de planken van Covent Garden staat, na eerder Anna Nicole te hebben hernomen. De sopraan is dol op de stad en het theater, vertelt ze tussen het repeteren door. “Het voelt als thuis. De sfeer is geweldig en ik ken inmiddels iedereen hier. En het niveau is zo hoog. Onder leiding van Tony Pappano word je een rijker mens. Ik leer zo veel!”

De kwaliteiten van Antonio Pappano worden vaak geroemd. Wat maakt hem zo bijzonder?
“Hij heeft een hele diepe band met de muziek – eigenlijk met álle muziek. Hij is heel emotioneel en geeft zich helemaal. Veel dirigenten zijn blij wanneer alles goed samen is en laten het dan gebeuren. Maar bij hem gaat het anders. Hij investeert ontzettend veel tijd en energie in de voorstelling.

Tony neemt ook niet genoegen met minder. Elke zin weet hij wel te verbeteren, en dat doet hij dan ook. Hij kan je wat dat betreft helemaal uitknijpen. Maar het wordt er echt beter van!”

In Andrea Chénier zing je de rol van Maddalena. Heb je die partij al eerder gezongen?
“Ja, één keer, in de ZaterdagMatinee, maar dat is al een tijd geleden.”

Wat is Maddalena voor een vrouw?
“In het begin is ze een beetje een tuttebel. Maar ze maakt een grote ontwikkeling door, totdat ze aan het einde bijna alles kwijt is. Ze heeft eigenlijk nog maar één ding: de gedachte aan Chénier, die een soort goeroe voor haar is. Haar leven heeft geen zin meer, het is één en al angst en lijden. Ze is dan ook blij om dood te gaan.”

Je staat naast bekende zangers als Jonas Kaufmann, Željko Lučić en Rosalind Plowright. Hoe is dat?
“Fantastisch. Ik sta echt met verbijstering te luisteren. Let vooral op Elena Zilio, die de rol van Madelon zingt. Zij is een soort Magda Olivero. Ze heeft maar één aria, maar daarbij rollen de tranen over mijn wangen. Wat een heldin!

Met Jonas Kaufmann heb ik één keer eerder een productie gedaan, Die Walküre in New York, maar ik ken hem al veel langer. Ik zat met zijn ex-vrouw in het ensemble in Stuttgart. Via haar kende ik hem en de kinderen ook. Die vertrouwdheid helpt wel bij het repeteren. En Chénier is natuurlijk helemaal zijn rol. Hij klinkt geweldig.

Wat ook heel bijzonder is, is dat Rosalind Plowright de rol van Contessa de Coigny, mijn moeder, zingt. Zij zong in 1984 de rol van Maddalena toen Andrea Chénier voor het laatst in Londen werd opgevoerd. Dat was samen met José Carreras.”

De opera wordt opgevoerd in een nieuwe enscenering van David McVicar. Een traditionele productie?
“Ja. We hebben het daar met McVicar over gehad en hij zei: het gaat zo specifiek over de Franse Revolutie dat het geen extra waarde heeft om dat element eruit te halen. Dan moet je zo veel dingen gaan verzinnen.

In de productie probeert McVicar de waarheid over die tijd boven te brengen, hoe het in de tijd van de Revolutie geweest moet zijn. Als je ziet wat er toen plaatsvond en wat de mensen meemaakten… Er heerste angst en terreur. Iedereen werd de kop afgehakt. In het tribunaal in de derde akte komt dat sterk naar voren. Dat is vreselijk eng.

De productie ziet er ongelofelijk uit. Vooral de eerste akte. Rosalind Plowright zei tegen me: ‘Het is alsof we in Versailles zijn.’ De kostuumontwerpster, Jenny Tiramani, is een historicus en werkt voor het Shakespeare’s Globe Theatre. Zij heeft alles, haast tot aan het ondergoed toe, historisch ontworpen. Op de kostuumafdeling kregen ze volgens mij bijna een beroerte, want bijna alles is handwerk. Het is heel bijzonder om zo’n productie mee te maken. Ik voel me erg lucky.”

Eén van de zeven voorstelling wordt live vertoond in een groot aantal bioscopen. Wat vind je van het idee van ‘opera in de bioscoop’?
“Ik vind het geweldig, maar tegelijk ben ik bang dat goede theaters misschien minder mensen zullen trekken. Ik sprak bijvoorbeeld pas met mensen die normaal altijd naar Londen kwamen, maar nu de voorstelling in Zoetermeer gingen kijken. Dat vind ik jammer. Er zijn veel goede theaters, maar als je in de bioscoop in je buurt wereldsterren kunt zien, wil je daar dan nog heen? Ik weet dus niet of het het beoogde resultaat heeft. Tegelijkertijd kan het natuurlijk ook zo zijn dat mensen na een voorstelling in de bioscoop juist een keer een opera in een echt theater willen bezoeken.”

Voor jou is het je derde optreden in de bioscoop. Hoe is zo’n voorstelling? Extra spannend?
“Aan de ene kant is het heel erg leuk. Mijn familie kan kijken en ik bel ze in de pauze altijd even op. Aan de andere kant is het ontzettend eng. Het geeft een grote spanning. Stel dat je je niet lekker voelt, dat je uitglijdt, dat je een paar noten niet lekker zingt…

Bij Die Walküre in de Met riep James Levine voor de voorstelling iedereen bij zich en hield een hele speech. Die man is echt een psycholoog. Hij zei dat we niet beter of specialer of anders moesten optreden, maar het moesten zien als een gewone voorstelling. Dat was heel behulpzaam. En het is soms natuurlijk ook zo dat de spanning je naar een hoger niveau tilt. Al moet ik zeggen dat het vaker gebeurt dat de voorstelling erna het beste is, wanneer alle stress ervanaf is…”

Andrea Chénier wordt op donderdag 29 januari in 33 bioscopen in Nederland vertoond. Zie voor meer informatie www.rohcinema.nl.

Hieronder een korte trailer van de productie: