De Beer regisseert nieuwe Hans en Grietje
De Nationale Opera brengt in december een nieuwe productie van Hänsel und Gretel. Een fijne feelgoodopera voor het einde van het jaar hoeft men echter niet te verwachten. Regisseur Lotte de Beer plaatst het werk van Engelbert Humperdinck op een Braziliaanse vuilnisbelt.
“Hans en Grietje? Zeg maar gerust Hans en Griet. Geen donker woud of peperkoekhuisjes vormen het decor in deze nieuwe variant van het universele verhaal van Hans en Grietje. We verplaatsen ons in deze voorstelling naar een Braziliaanse vuilnisbelt, die tot leven wordt gewekt door tussen de rommel spelende kinderen. Is met een beetje fantasie immers niet alles bruikbaar om een andere wereld te creëren, een wereld waarin je ‘lang en gelukkig’ leeft?”
Zo beschrijft De Nationale Opera (DNO) de aanstaande productie van Hänsel und Gretel, een geliefde titel voor het einde van het jaar en in Duitsland zelfs één van de meest uitgevoerde opera’s aller tijden. De Nederlandse regisseur Lotte de Beer laat in Amsterdam haar eigen licht over dit stuk schijnen. Het is haar derde productie voor DNO, na Waiting for Miss Monroe en de kinderopera Ringetje.
De Beer vertelt dat haar regie draait om “de kracht van de fantasie van kinderen” en hoe die kracht hen “uit vreselijke situaties redt”. DNO verbindt die inhoud aan een collecte voor KidsRights, een Nederlandse kinderrechtenorganisatie.
De afgelopen tijd werd De Beer meermaals onderscheiden voor haar ensceneringen. Zo won ze in april dit jaar de International Opera Award in de categorie ‘Newcomer’ en werd ze vorige week gekroond als één van de powervrouwen van het blad Viva. Voor Hänsel und Gretel werkt De Beer samen met de ontwerpers Clement en Sanôu, die speciale poppen voor de voorstelling hebben ontworpen.
Muzikaal wordt de voorstelling vormgegeven door chef-dirigent Marc Albrecht, die het Nederlands Philharmonisch Orkest en de Kathedrale Koorschool Utrecht leidt. Albrecht vindt Hänsel und Gretel één van de mooiste operacomposities. “Op het eerste gezicht is het een stuk voor kinderen, maar het biedt juist aan volwassen luisteraars inzicht in hun eigen dromen, angsten en verlangens.”
De rollen worden ingevuld door bariton Thomas Oliemans (Peter), Charlotte Margiono (Gertrud), Kate Lindsey (Hänsel), Lenneke Ruiten (Gretel), Peter Hoare (Die Knusperhexe) en Hendrickje van Kerckhove (Sandmännchen/Taumännchen).
Hänsel und Gretel is van 3 tot en met 29 december tien keer te zien in Nationale Opera & Ballet in Amsterdam. Zie voor meer informatie de website van De Nationale Opera.
Hieronder een trailer van de voorstelling:
De auteur
19Reacties
Een nieuwe DNO-productie kan blijkbaar niet zonder het bekende DNO-abracadabra:
“Hans en Grietje? Zeg maar gerust Hans en Griet. Geen donker woud of peperkoekhuisjes vormen het decor in deze nieuwe variant van het universele verhaal van Hans en Grietje. We verplaatsen ons in deze voorstelling naar een Braziliaanse vuilnisbelt, die tot leven wordt gewekt door tussen de rommel spelende kinderen. Is met een beetje fantasie immers niet alles bruikbaar om een andere wereld te creëren, een wereld waarin je ‘lang en gelukkig’ leeft?”
——————————————————-
Enkele kanttekeningen:
“Zeg maar gerust Hans en Griet” – hoezo? Het sprookje heet Hans en Grietje.
“Nieuwe variant van (…) Hans en Grietje.” – de varianten van dit sprookje beperken zich tot soms een wolf in het huisje soms een heks, e.d. Braziliaanse vuilnisbelten duiden, vrees ik, op een “concept”.
“Een vuilnisbelt, die tot leven wordt gewekt door tussen de rommel spelende kinderen.” Tot leven gewekte vuilnisbelten vormen wellicht een aardig gegeven voor een (nieuw) sprookje, maar hebben niets met Hans en Grietje te maken.
“We verplaatsen ons naar een Braziliaanse vuilnisbelt.” – “we” verplaatsen niks. Mevrouw De Beer verplaatst. Waarom, dat wordt ons niet onthuld.
“Het universele verhaal van Hans en Grietje” – er bestaat geen “universeel verhaal van Hans en Grietje”, in grote delen van de wereld heeft men er nog nooit van gehoord. Er bestaat wel een sprookje dat Hans en Grietje heet. Is geen universeel verhaal, maar een sprookje dat in veel landen bekend is.
“Is met een beetje fantasie immers niet alles bruikbaar om een andere wereld te creëren.” – ondanks het discussie vermijdende gebruik van het woord “immers”, moet het antwoord op deze quasi-retorische vraag NEEN luiden. Meer precies: ernstige flauwekul.
Ter overweging: Humperdinck schreef een opera “Hänsl und Gretel”, niet “Die märchenhafte Müllkippe”.
Kan mij goed in deze steekhoudende kanttekeningen vinden. Wellicht vinden we op die vuilnisbelt ook nog een rolstoel of een automatisch geweer, dan is het feest (?) in dit ‘Maerchenspiel’ helemaal compleet.
Zover mij bekend bestaan de namen Hänsel und Gretel in het Braziliaans niet. Dat zorgt best voor een probleem op die vuilnisbelt. Of zijn de spelende kids nazaten van Duitse immigranten?
Maar wie weet, misschien verrast mevrouw De Beer ons met een geweldige productie. Uiteindelijk doet al dat ´DNO-abracadabra´ er niet toe en gaat het erom wat er op het podium gebeurt. Maar het geronk doet het ergste vrezen.
Regelmatig denk ik bij `DNO-abracadabrageronk`:
`nou nou, moet dat nou?` maar na de voorstelling: `nou, dat pakken ze me niet meer af!`
Wat een walgelijke verkrachting van dit meesterwerk van Humperdinck. Wat een verachting voor de zangers en zangeressen. Wat een verachting voor bezoekende ouders met kinderen. Waarom nu weer falussen, fellatio en kinderverkrachting suggereren? Te goedkoop en simplistisch voor woorden om zulke rotzooi in de Nederlandse Opera te vertonen en de inspanningen van de zangers en het prachtige orkest te niet te doen. Ben thuisgekomen met een voortdurende kater, wat een minachting voor het publiek! Monsieur Audi, réveillez-vous! Dit kán niet in een huis dat Nederlands operatrots zou moeten zijn. Bah!! Hoop voor u dat prinses Beatrix dit NIET gaat zien.
Eerst maar eens even zelf kijken… Ruiten èn Margiono! Van Lotte de Beer heb ik tot nu toe alleen die stompzinnige Manon (Opera Zuid) gezien. Die was echt heel erg slecht, en zo ontzettend niet grappig.
Is het bezoek aan een generale repetitie niet zoiets als ‘een gegeven paard’?
Aha, ik snapte het al niet. Misschien handig om te vermelden als het een reactie is nav een generale repetitie. Ik weet eigenlijk niet of zoiets gepast is.
Als het goed is is er in wezen zogezegd toch geen verschil tussen generale en première?
Als de première op 3 december is, zijn observaties omtrent de integrale voorstelling uiteraard gebaseerd op de generale, daar hoef je geen Sherlock Holmes voor te zijn. Ik zou niet weten waarom het kenbaar maken van welke gedachten op operagebied dan ook, ingefluisterd door welke gebeurtenis dan ook, niet “gepast” zou zijn. Het feit dat men geen 190 euro voor de generale heeft neergeteld (het gegeven paard) is zeker geen reden tot zelfcensuur. Dus, Rolf van Beuningen, voel je vrij om het gegeven paard diep in de bek te kijken en vrijelijk verslag te doen van de het rotte gebit dat je hebt aangetroffen.
@mevrouw Kersten: er is een levensgroot verschil tussen een generale, waarop de laatste aanwijzingen kunnen worden gegeven en de productie op scherp wordt gezet, en een première, waarop alles op zijn plek moet vallen. Generale repetities recenseren is overigens ‘not done’.
Als er een “levensgroot” verschil is tussen generale en première, dan heb je een probleem, hoor ! 🙂 Overigens heeft hier niemand “gerecenseerd”, hoogstens zijn er enkele indrukken weergegeven, en dat is op een forum als dit prima. Spreek vrijuit!
Juist Loesje en Maarten-Jan, over een (gratis) generale hou je je mond, tot dat de premiere achter de rug is. Ook op Facebook breekt meteen de hel los en eigenlijk vind ik dat niet netjes. Ik zie heel veel generales en spreek dan ook in de pauzes veel bezoekers en dan doen wij allen ons zegje, maar wat mij betreft blijft het daarbij tot na de premiere. Simpelweg fatsoenlijk ten opzichte van alle medewerkers inclusief regiseur.
Dat er meteen gereageerd wordt zegt toch wel veel over de impact van deze voorstelling. Place fungeert vaak ook als online psychologische hulp.
Dat klopt Leen!
Ik ben er al dagen naar van, van deze voorstelling. En was het nou maar omdat de message van de voorstelling : “er gebeuren heden ten dagen veel veel nare dingen met kinderen en dat moet stoppen…elk kind verdient een aai over z’n bol en een warm bed” was, maar daar gaat het niet om. Ik heb over de hele voorstelling een naargeestig gevoel en kom er niet vanaf.
Ik hou overigens van aktualiserende regie, ben fan van Konwitschny en zeker geen puritein.
Ik uit mij ook zeer zelden negatief over een productie, hooguit als ’t verkeerd gecast is en er niet goed gezongen wordt. Maar daar gaat het hier ook niet over. (alhoewel ik moet zeggen dat ik alle stemmen behalve de heks te klein vond en me enorm bekocht voelde omdat het allemaal weer versterkt werd, vooral bij Thomas Oliemans… Als ik die versterking hoor is voor mij eigenlijk de lol er alweer af.).
DNO wordt altijd versterkt, nouja, versterkt, het is een speciaal systeem dat akoestiek nabootst, omdat bij de bouw van de stopera een fout is gemaakt in de architectuur. Als je het geluid van de geluidsboksjes hoorde dan zat je waarschijnlijk 4e rangs. er zijn ergere dingen in deze wereld.
Ik zat 1e balkon in het midden…. de beste plaatsen van het huis.
Wat zeg je dat mooi, Julia: `…omdat bij de bouw van de stopera een fout is gemaakt in de architectuur`. En alsof dat alleen achteraan hoorbaar zou zijn, waar het onder de balkons sowieso altijd belabberd is. Feit is dat het zonodig geen traditionele zaal mocht worden maar een waar het oog voorrang op het oor moest hebben.
Jan Derksen zei – ik geloof dat hij een zangersuitdrukking gebruikte – dat het in de stopera (sorry voor dit woord) is alsof je in een natte zak zingt.