Binnenkort staat La traviata weer in de belangstelling, als Lotte de Beers Operafront een remix van Verdi’s klassieker presenteert op het Grachtenfestival. Eén van de ontroerendste passages in La traviata is ‘Parigi, o cara’. Een portret in beeld van het duet. Met dank aan YouTube.

La traviata draait om de gepassioneerde liefde tussen de courtisane Violetta en de jonge Alfredo. Een liefde die door de conventies van hun tijd en door Violetta’s dodelijke ziekte aangevochten wordt.

In de eerste akte leren de twee elkaar tijdens een feestje in Parijs kennen. De liefde ontbrandt snel. In de tweede akte beleven ze een kort moment van geluk en zorgeloosheid in een landhuis buiten Parijs. Maar dan verschijnt Alfredo’s conservatieve vader Giorgio ten tonele. Hij dwingt Violetta om zijn zoon te verlaten, omdat haar reputatie de bruiloft van Alfredo’s zus op losse schroeven heeft gezet. Vanaf dat moment gaat het bergafwaarts in het verhaal. Violetta keert terug naar Parijs. Alfredo achtervolgt haar vol onbegrip en beledigt haar ten overstaan van een grote groep gasten. Daarop gaan hun wegen uiteen.

De derde akte van La traviata maakt een sprong in de tijd. Violetta bevindt zich, ernstig verzwakt door tuberculose, in haar appartement in Parijs. Alleen haar bediende Annina is nog bij haar. Geld heeft ze amper meer. Giorgio heeft haar een brief gestuurd, waarin hij spijt betuigt over zijn handelen en vertelt alles opgebiecht te hebben tegenover Alfredo. Beiden willen zo snel mogelijk afreizen naar Parijs.

Violetta denkt dat het al te laat is (de bekende aria ‘Addio del passato’), maar direct daarna stormt Alfredo binnen. Ze omarmen en vergeven elkaar en dromen ervan weg te gaan en Parijs ver achter zich te laten: ‘Parigi, o cara’. Laten we Parijs verlaten en de rest van ons leven met elkaar doorbrengen, zingen ze.

Giuseppe Verdi laat je in het duet terugdenken aan de eerste akte, toen de liefde tussen Violetta en Alfredo nog fris en onbedreigd was. Tegelijk hoor je de breekbaarheid van hun dromen en hun machteloosheid tegenover de ziekte van Violetta. Niet lang daarna laat Violetta dan ook het leven.

‘Parigi, o cara’ is een moment van grote ontroering. Het zoete geluk van de hereniging van de geliefden mengt op indringende wijze met de bittere smaak van het naderende einde. Van de vertolkers vraagt het een uiterst fijn gevoel voor drama en een grote vocale eendracht.

Eendracht hadden Anna Netrebko en Rolando Villazón beslist in de Traviata-productie van de Salzburger Festspiele 2005, die hen beiden wereldberoemd maakte. Hieronder hun versie van ‘Parigi, o cara’:

https://www.youtube.com/watch?v=Qa40czlefHk

Villazón en Netrebko traden in de voetsporen van tal van grootheden. Onder hen Mirella Freni en Luciano Pavarotti, die het duet onder meer in deze opname uit 1980 zongen:

Eén van de andere ‘Three Tenors’, Plácido Domingo, zong vele malen de rol van Alfredo, onder meer in de Traviata-verfilming van Franco Zeffirelli, met Teresa Stratas als Violetta. Hieronder het duet uit die film:

Aangezien operahuizen nooit ophouden La traviata uit te voeren, zijn er ook genoeg actuele uitvoeringen van het duet te vinden. Hieronder bijvoorbeeld van Renée Fleming en Joseph Calleja in Londen en van Christine Schäfer en Jonas Kaufmann in Parijs (inclusief de scène voor het duet).

https://www.youtube.com/watch?v=cHIyVWB5Dx0

Als afsluiter een zeer recente uitvoering van ‘Parigi, o cara’. Aida Garifullina en Juan Diego Flórez zingen het duet in concertvorm tijdens het Concert de Paris 2016, met Daniele Gatti als zeer meelevende maestro:

Meer weten over de productie van Traviata remixed? Zie de website van het Grachtenfestival.