Aylin Sezer zingt eerste Violetta in Spanga
Nederland zag haar al als onder anderen Micaëla, Dido en Pamina. Nu maakt de Turks-Nederlandse sopraan Aylin Sezer haar roldebuut als Violetta in La traviata. Het decor: Opera Spanga in Friesland. “Onze Violetta is een sterke vrouw, maar met een kwetsbare kant.”
Aylin Sezer was even uit de picture in Nederland. Ze zong in seizoen 2014/2015 voornamelijk bij de zuiderburen, als vast ensemblelid van Opera Vlaanderen. Een goede tijd, vertelt ze, waarin ze veel leerde over het vak en over haarzelf als persoon en als zangeres. Ze zong er onder meer rollen in alle drie de Da Ponte-opera’s van Mozart.
Na Vlaanderen zong Sezer nog rollen in de musical-opera Morning Blossoms bij ODD Continent en I due Foscari bij de NTR ZaterdagMatinee, maar verder stond er geen opera op haar agenda. Ze gaf vooral losse concerten. En ze was er even tussenuit vanwege de geboorte van haar tweede kindje.
Tussen het verzorgen van haar baby en een repetitie in het weiland van Spanga heeft de sopraan een moment de tijd om over haar aanstaande roldebuut te praten.
Hoe is het om weer in een scenische operaproductie, met alles erop en eraan, te staan?
“Dat is het leukste om te doen! Ik houd van het repetitieproces. Met een groot team aan de regie werken, ja zeggen, nee zeggen, alles weer veranderen en opnieuw beginnen… Dat heb je niet bij concerten.”
Hoe ben je aan deze rol gekomen? Via een auditie of via een andere weg?
“Oorspronkelijk hadden ze een andere sopraan gecast, maar die zei af. Toen artistiek leidster Corina van Eijk op zoek ging naar een vervangster, hoorde ze veel mensen mijn naam noemen. Ze is toen bij me thuis langs geweest en we hebben samen wat opnames bekeken. Zij zei: ‘Volgens mij pas je in de groep.’ Ik vond het ook erg leuk; we hadden direct een klik.”
Violetta lijkt me niet een rol waar je zonder nadenken ja tegen zegt. Het is een zware partij.
“Het is een droomrol, dus je zegt meteen: jaaa! Maar ook: oh nee… Want de partij is inderdaad heel uitdagend.
Ik ken de rol van Violetta al sinds mijn examen op het conservatorium. Ik ben er dus al heel lang mee bezig en heb de aria’s en duetten allemaal weleens gezongen. Spanga is een perfecte plek om kennis te maken met de hele rol en te voelen hoe het in mijn lijf zit. In Spanga wordt heel veel met details gewerkt. Ze zeggen niet: loop naar rechts en zing maar. Het gaat veel verder dan dat. Ik ben erg blij om de rol hier te doen.”
Heb je je lang voorbereid op dit debuut?
“Ik was hoogzwanger toen ik de rol kreeg, dus toen zat ik met mijn hoofd ergens anders. Daarna had ik niet heel lang de tijd, maar wel genoeg.
Ik begin met het lezen van het libretto. Ik spreek Italiaans, dus dat gaat best snel. Vervolgens is het een kwestie van met de tekst aan de slag gaan, stampen achter de piano, een overzicht krijgen van het werk en een spanningsboog creëren. Meestal heb ik snel in beeld wat makkelijk te doen is en waar ik technisch meer tijd voor nodig heb. Dan kan ik bekijken hoe ik die passages aanpak en kan ik het meenemen naar mijn zangcoach.”
Wat is voor jou een technisch uitdagende passage in La traviata?
“Het einde van de eerste akte. Daar zitten veel contrasterende elementen in. Het ‘Ah, fors’è lui’ is heel lyrisch, maar daarna krijg je een heftige coloratuur in ‘Sempre libera’. Daarbij is het begin behoorlijk laag en wordt het vervolgens hoog. Je moet je energie goed indelen en je stem open houden om door die extremen te komen.
Ik probeer thuis al uit wat er gebeurt als ik er vol voor ga en als ik met een regie zing – ik verzin dan zelf een soort regie. Zo ontdek ik waar ik eventueel vastloop. Dat om te voorkomen dat ik bij een repetitie moet zeggen: zó kan ik dit niet zingen.”
Er wordt weleens gezegd dat je voor Violetta drie stemmen nodig hebt, omdat elk van de drie aktes andere uitdagingen biedt. Wat vind je daarvan?
“Het gaat denk ik niet om drie verschillende stemmen. Je ziet drie verschillende Violetta’s. Of: Violetta in drie verschillende situaties. Als je je dat bewust bent als zingende actrice, hoef je volgens mij niet met drie stemmen te zingen. Het toont voor mij bovendien hoe ontzettend goed Verdi deze opera gecomponeerd heeft.”
Zijn er Violetta’s uit het heden of verleden die een voorbeeld voor jou zijn bij je vertolking?
“Ik heb in mijn voorbereiding veel opnames beluisterd, maar als je eenmaal begint te repeteren, verandert het toch allemaal weer. Ik wil bovendien niet vooraf een eindbeeld in mijn hoofd hebben. Ik kies liever een startpunt en laat het dan los. Anders gun je jezelf niet om te ontdekken wat het zou kunnen worden. Anders gezegd: ik wil niet met een idee van gisteren de voorstelling van morgen bepalen, terwijl ik niet weet wat er vandaag gebeurt.”
In Spanga werk je met regisseur Corina van Eijk. Hoe vullen jullie de rol van Violetta in?
“Violetta is een sterke vrouw, maar met een kwetsbare kant. Ze is iemand die altijd voor zichzelf gezorgd heeft. Toch geeft ze toe aan papa Germont. Waarom? We hebben daar veel discussie over gehad. Corina zegt: ze is ergens toch heel kwetsbaar en onzeker. Ze heeft haar ziel aan Alfredo gegeven en dat wordt nu weggenomen. Dan heeft ze niks meer en is het einde snel in zicht. Voor mij is ze al gestorven als ze in de tweede akte met Douphol het feest van Flora binnenkomt.
Violetta gelooft dat God haar wel vergeven heeft, zo zingt ze in de laatste akte, maar de mensen hebben haar niet vergeven. De mensen gunnen haar geen geluk. Voor mij gaat het heel erg om gunnen. Wat gun je jezelf, wat gun je anderen?”
Spanga brengt vaak onconventionele producties. Hoe ziet dat er bij deze Traviata uit?
“Alles wat in een leven van een prostituee voorbijkomt, zie je op het toneel. Of dat onconventioneel is? Niet echt, denk ik, het staat gewoon in het stuk.”
Hoe ziet het er akoestisch uit?
“We spelen in een grote tent, met aan de kant van het podium een opening. Het is akoestisch verbazingwekkend goed.”
Wat staat er na La traviata in je agenda?
“Er lopen een paar dingen, maar die zijn nog in onderhandeling. In elk geval zing ik in Thijl van Jan van Gilse, het nieuwe project van het Utrechtsch Studenten Concert. Dat wordt volgens mij een mooie productie.”
La traviata is van 22 juli tot en met 5 augustus te zien aan de Spangahoekweg 47 in Spanga. Zie voor meer informatie de website van Opera Spanga.
De auteur
53Reacties
Opmerkelijke uitspraak: “Alles wat in een leven van een prostituee voorbijkomt, zie je op het toneel. Of dat onconventioneel is? Niet echt, denk ik, het staat gewoon in het stuk.”
Ik twijfel er niet aan of in Spanga “alles wat in een leven van een prostituee voorbijkomt” op het toneel te zien is. Spanga immers. Maar ik betwijfel wel of alles wat in een leven van een prostituee voorbijkomt “gewoon in het stuk staat”. Denk zelf eigenlijk van niet…
@ Olivier kan jij ook positief zijn, op Facebook ook zo negatief, heb jij een slechte jeugd gehad of heb je je carrière mis gelopen. En welke opera heb jij in Spanga gezien? ” De beste stuurlui staan op de wal”.
@Willem: aangezien een volgens mij heel groot deel van de reageerders uit oprechte amateurs bestaat, zouden we met wat jouw mantra aan het worden lijkt nog wel eens heel vaak geconfronteerd
kunnen worden. Zou je me in dat geval het plezier willen doen het spreekwoord correct (dwz …staan a a n wal) te bezigen? Zo niet, even goede operavrienden uiteraard!
Helaas ben ik niet in de gelegenheid om naar Spanga af te reizen voor Traviata maar al lezend in de introductie op de website, kanis het niet laten om een paar kanttekeningen te plaatsten.
Ten eerste, Verdi heeft niets te maken met het belcanto an sich, tenminste als men deze term bezigt als zijnde de toepassing van fioriture, messa di voce, etc. Het echte belcanto was reeds decennia voor Verdi ‘ uitgestorven’ met Semiramide van Rossini. Bovendien, Verdi grijpt wel dadelijk naar het verleden in o.m. Sempre liberal en in de cabaletta van Di Provenza welke jammer genoeg bijna altijd wordt gecoupeerd.
Men schrijft verder dat Traviata een eerste stap is in de richting van een doorgecomponeerde opera, maar met alle losse cavatina’s, cabalettas, finales etc etc kan men nauwelijks van een doorgecomponeerd stuk spreken.
In Traviata zou het orkest worden gebruikt om onbepaalde dramatische momenten te illustreren maar dit heeft Verdi altijd al gedaan, vanaf Nabucco min of meer t/m Falstaff!
Men beweert voorts dat Traviata tevens aan het begin staat van het verisme maar dit is pure onzin. Verismo in de opera beperkt zich tot een paar werken (o.m. Cavalleria rusticana en Pagliacci om de meest bekende te noemen); spreekt men van realisme à la Zola, dan past dit beter bij Traviata maar het echte verisme heeft alleen te maken met de lagere sociale klassen en het drama van Dumas speelt zich af in de z.g. hogere kringen van de Franse maatschappij. Bovendien, Verdi componeerde al eerder een opera die gebaseerd is op een thema uit zijn tijd min of meer: Stiffelio uit 1850.
Last but not least: deze productie wordt een aanklacht tegen het ‘ gebrek aan beschaving en barbarij’ maar nogmaals, Traviata is het drama van een eenzame vrouw zonder familie of echte vrienden die geen andere keus had in haar leven dan als courtisane (geen hoer dus!)te overleven. De titel van de opera zegt al genoeg: Traviata betekent de ontspoorde, niet de verlorene!
Zeer terecht commentaar waarin wat zaken worden rechtgezet.
La Traviata is zeer zeker het drama van een eenzame vrouw, maar een ander thema is de hardvochtigheid van de ”nette” burgermaatschappij. Violetta moet Alfredo laten schieten omdat men geen courtisane in de familie wil hebben. Zoals zij zelf opmerkt: God kan je dan wel vergeven, maar de mens is onverzoenlijk. Ook het lege mondaine bestaan in de ”stenenwoestenij” Parijs komt aan de orde.
Toch wel een gelaagd werk…
Zeer zeker Anna, ik denk en velen met mij, dat Verdi een ‘statement ‘ wilde maken tegen de sociale hypocrisie van de godvrezende burgerij van zijn tijd. Laten wij niet vergeten dat hij reeds een lange verbintenis had met Giuseppina Strepponi zonder de ‘zege’ van de kerk, iets wat in die tijd not done was.
Natuurlijk, ik twijfel er niet aan dat u dat zelf ook allang heeft bedacht. Ik ergerde me een beetje aan prietpraat over ” 0nzeker..gunt het zichzelf niet..wat gun je jezelf?”
Het maatschappelijke aspect werd in de website niet vermeld, terwijl het, zoals u zeer terecht opmerkt, zo belangrijk is.
@Maurici Volgens het woordenboek is courtisane= escortdame een mooie naam voor een dame die haar vrouwelijke diensten aanbied.
Beste Willem, ik wilde het verschil aanscherpen tussen wat wij tegenwoordig een hoer noemen en wat een courtisane was. Deze laatste bod haar vrouwelijke seksuele diensten niet zomaar aan en ze waren iha zeer ausgebildet en belezen. Marguerite in Dumas’ novelle en toneelstuk bezocht regelmatig de opera en kon een literair gesprek voeren, iets wat een ‘normale’ vrouw van de straat om het zo te zeggen totaal niet in staat was.
Beste Mauricio,
Uiteraard is er verschil in dames, een courtisane vertoefde in de adelijke kringen en haar prijs is vele malen hoger, een mooi diamanten ring, apartement, etc. Alleen de aanbieding van haar vrouwelijke diensten zijn gelijk.
Daarbij ben ik zeer benieuwd naar de Opera van Spanga, in 2016 Macbeth gezien, grote waardering voor het gehele team om een opera productie in een Weiland te maken. “Eerst Spanga zien, dan sterven” is wat te hoog gegrepen, een opera liefhebber zal zeker genieten. Het is even iets anders, dan de Opera van Praag met het goudendak of van Luik.
Heel veel plezier in ieder geval!
Als ons dappere Spangaatje op zijn website een wat meer uitgebreide en dus waarschijnlijk meer genuanceerde introductie op zijn Traviata had gegeven, zou er voor Mauricio wellicht geen of minder aanleiding voor zijn kritische noten zijn geweest.
Wat diens uitsmijter `Last but not least: deze productie wordt een aanklacht tegen het ‘gebrek aan beschaving en barbarij’ maar nogmaals, Traviata is (…)` betreft: bij bijvoorbeeld grote broer DNO is het schering en inslag dat een regisseur zijn er met de haren bijgesleept invalletje tot hoofdthema verheft. En als weiland kun je dan niet achterblijven natuurlijk.
Hahaha, Kersten! U heeft een punt…
Beste Anna,
Heb je wel eens een opera van Spanga gezien? Tekst is 1 en een opera gezien te hebben is 2.
Eigen waarneming is het beste, Anna punt
Ik geef nooit een mening over een opera die ik niet heb gezien, en ik had het ook niet over de voorstelling van La Traviata. Ik had het over het uitgangspunt van de regie, hoe die gerealiseerd wordt is iets anders. Al schept het onwillekeurig wel een verwachting.
Het uitgangspunt: Violetta is een prostituee die goed voor zichzelf kon zorgen maar door onzekerheid Alfredo laat schieten, want ze gunt zichzelf die liefde niet (quasi diepzinnig geleuter: Wat gun je jezelf? Wat gun je een ander?)…dat is prietpraat.
Meer heb ik niet gezegd.
Ik zie dat niemand zich uitlaat over de observatie van Aylin Sezer dat alles wat in een leven van een prostituee voorbijkomt “gewoon in het stuk staat”. Ik vrees dat men in de Spangaanse Velden te veel zinsbegoochelende CO2-koeienuitstoot inademt als je deze en andere aperte en beschamende nonsens over Traviata-gelieerde prostitutie, mensenhandel en uitbuiting leest. De uiterst simpele, en tamelijk vrouwonvriendelijke gedachte is: zowel de courtisane als de 21e-eeuwse hoer ontvangt geld van heren en doet het met heren, dus dat is één pot nat. Allemaal slachtoffers. Terwijl de essentie van genoemde damesberoepen, hun sociale status en daarmee hun leven, niet ingrijpender kan verschillen.
Er is nogal een verschil tussen Alfredo Germont, die Valerie reeds een jaar van een afstand aanbidt, en de (witte, blanke) man die aan zijn gerief komt bij een (Oost-Europese, Dominicaanse) heroïnehoer. Immers, courtisanes werden als hoofdprijs beschouwd door aristocratische notabelen die zich grote offers getroosten om beschermheer te worden van de meest in aanziende staande courtisanes.
Het idee dat Verdi zijn opera geschreven zou hebben als protest tegen de hypocriete upper class, getuigt al evenmin van veel historisch besef. Het stelletje wordt niet gescheiden “omdat MEN geen courtisane in de familie wil hebben”, zoals iemand beweert. Het stelletje wordt gescheiden omdat Germondt-père, en niemand anders, er een stokje voor steekt. Bovendien wordt Germondt-père nadien verscheurd door wroeging.
Geen maatschappijkritiek, geen “gelaagdheid” (over vermoeiende termen gesproken), maar gewoon een goed verhaal gebaseerd op ware gebeurtenissen. Alexandre Dumas fils had zijn eigen Valerie, namelijk Marie Duplessis. Helaas was hij financieel niet bij machte de relatie langer dan een jaar vol te houden. (Wie is hier het slachtoffer?) Met La Dame aux Camélias tekende hij zijn eigen geschiedenis op. Uit geldgebrek maakte hij ook een toneelversie. Toen Verdi het toneelstuk in 1852 bijwoonde, zag hij er uitstekend operamateriaal in.
That’s all, folks.
Och, vermoeiende termen…het zijn ook maar hulpmiddelen om iets uit te drukken. Er zit zeker ”maatschappijkritiek” achter dat goed vertelde waar gebeurde verhaal en het is zeker niet eenduidig, maar gelaagd. O zo, heer Keegel!
Voor de rest heeft u wel gelijk met uw betoog. Maar je kunt niet op alle slakken in zo’n website zout strooien, dan kom je zout te kort.
De oude Germont wijst Violetta af omdat zijn pure onschuldige dochter niet kan trouwen als het onschuldige wicht een broer heeft die een courtisane onderhoudt. Het ware barre tijden, heer Keegel!
Een courtisane was zeker geen hoer, deelde het bed niet met jan en alleman. Ze was ontwikkeld, bewoog zich in de hogere kringen en had voor langere tijd één minnaar die haar onderhield. Dat is ook de rol van Baron Douphol.
Ik wens Opera Spanga veel succes en hoop dat de regie niet te veel neigt naar ‘een afwerkplek met heroïnehoeren tussen containers’ (Andrea Breth in Brussel).
Ik heb zelf kaarten voor de Traviata door de Reisopera dit najaar. Dat komt in mijn eigen stad. Ik heb vertrouwen in regisseur Floris Visser. Al twee mooie opera’s in zijn regie gezien (Owen Wingrave en Orphée et Euridyce).
In de publicatie die verschenen is ter gelegenheid van de tentoonstelling “Lichte zeden, Prostitutie in de Franse kunst, 1850 – 1910” (Van Gogh Museum 2016) kom je alles te weten over de verschillende vormen van prostitutie in 19e-eeuws Parijs.
Werkend in een bordeel(‘filles soumises’) of onafhankelijk op straat (‘filles insoumises’).
Over de vrouwen die naast hun werk als winkelbediende, serveerster, actrice of danseres moesten bijverdienen. Zij pikten hun klanten op in cafés en theaters, of in ‘brasseries à femmes’ als ‘verseuses’.
Boven aan stonden de courtisanes, de dure gezelschapsdames, ‘grandes horizontales’.
Geïllustreerd met afbeeldingen van schilderijen die op de tentoonstelling te zien waren.
Er is een speciale paragraaf over prostitutie in de literatuur. Op de literatuurlijst staat natuurlijk ‘La Dame aux camélias’.
Aanbevolen!
Ja het wordt lekker plat in het Friese weiland! “Dus wordt hier in La traviata niet gewalst maar gepaaldanst, komt seks in allerlei standjes voorbij, en zien we – in een droom van Violetta – hoe zes mannen in een rijtje staan te wachten om de hoofdpersoon beurtelings te bestijgen. Het is – zonder ranzig te worden – vaak pijnlijk gênant, maar juist daardoor schiet je ook nogal eens in de lach.” “Waar Verdi zich zo kwaad over maakte, dat moet je volgens Van Eijk dus juist niet verhullen.”
Leest u verder de Leeuwarder Courant http://www.lc.nl/cultuur/Hoe-ziet-Verdi%E2%80%99s-klassieker-La-traviata-door-Opera-Spanga-eruit-22360825.html
De opera van Verdi was geen ‘protest tegen vrouwenhandel’ maar een verhaal over ware liefde en een aanklacht tegen maatschappelijke conventies.
(Misschien kan producent Bo van der Meulen in het vervolg een dramaturg inhuren om het ‘verhaal te bewaken’?)
@Leen: in Spanga niets anders dus dan POP (Pure Opera Porno of is het nu Porno Opera Puur?).
Beste Leen, u slaat de spijker op zijn kop. Daar is niets meer aan toe te voegen.
Ik hoorde op de radio een medewerker van Spanga beweren dat Verdi de liefde tussen Alfredo en Violetta niet als ware liefde beschouwde:Dat zou blijken uit het feit dat je hen nooit samen ziet. Geen echte liefde, want ”Violetta is een hoer”. Courtisane, dat is iets uit 1853, daar kun je volgens de artistieke leiding niet meer mee aankomen. Er werd nog meer gezegd, maar dat heb ik niet verstaan, de naam van de spreker heb ik ook gemist. De kat zat erdoorheen te miauwen. Verstandige kat.
Ik hoop dat ze de muziek dan wel goed uitvoeren. Verdi blijft toch wel overeind, ondanks hoeren, teddyberen en psychologie van de koude grond.
@Anna: Dan heeft die man op de radio zeker de eerste aria van Alfredo uit de tweede akte gemist.
Ik denk dat hij aanneemt dat Alfredo zichzelf iets wijsmaakt of zit te liegen dat hij barst.
De Volkskrant opende zijn recensie met
“Grimmige opera over seks en mannenmacht”
“Opera – La traviata”
dat is net zoiets als
“Kinky schilderij over seks met je schoonvader”
“Leonardo da Vinci – Mona Lisa”
Het is voer voor massapsychologen dat de schabouwelijke gewrochten die mevrouw Van Eijk sinds 1989 de wereld in slingert, niet op hun juiste waarde geschat worden, dat men de rommel niet onderkent, de lijkenpikkerij, het bedrog, de artistieke incompetentie, de egotripperij en de aan fraude grenzende propaganda voor het amateuristische niets. Eens heeft het smartelijke giftige zaad van de boodschap dat er in Spanga “iets interessants” gebeurt wortel geschoten op een door snobs, leugenachtige cultureel-historici, meelopers en subsidieprofessionals bevlekte, inktzwarte verschroeide aarde. De vale gier, het favoriete huisdier van genoemde non-valeurs, bracht de cerebrale zweren en mentale puisten veroorzakende besmetting over op de meest droevige figuur in het vaderlandse culturele klimaat: de operaganger zonder operabagage maar met de loodzware last op de rug van de pathologische dwang der eigentijdse kijk op de dingen.
En dus zitten de beklagenswaardigen, gelijk Job, op een Friese mesthoop naar hobbyïstisch knutselwek te staren dat zij als supplementaire goddelijke straf later ook nog eens met oorlogszuchtig enthousiasme moeten aanprijzen. Ter zake bij de maandagse koffieautomaat bevraagd verklaren zij aan de adjunct-referendaris dat zij in het weekend “iets heel bijzonders hebben meegemaakt”, een van luistermuziek voorzien toneelstuk van Verdi (of was het Van Eijk?) over hoeren. “O, die film van Haanstra”, weet de adjunct-referendaris. “Groupon zeker?”
In 1994 vond een door Van Eijk opgewaardeerde Samson et Dalila plaats in het Operahuis van Nantes. Het daar nog niet geïndoctrineerde Franse publiek, dat zich niet zo makkelijk laat belazeren, scandeerde “Alle Hollanders zijn viezeriken” en “In het cachot met die regisseur, ook al is het een vrouw”.
Alle Hollanders zijn viezeriken. Maar wel spraakmakende en eigentijdse viezeriken.
Ik heb niets tegen vernieuwing anders zou het in de kunst en elders een saaie boel worden. Het lijkt echter of veel kunstenaars de beroemde uitspraak van Wagner: Kinder, schafft Neues wel erg dwangmatig opvatten. De ziekelijke vernieuwingsdrang wordt wel erg vermoeiend om het zacht uit te drukken. Het levert gelukkig wel prachtig verbaal vuurwerk van Olivier Keegel op.
De uitspraak van Wagner zal tot in de eeuwigheid verkeerd en in een verkeerd verband geciteerd worden. Wagner schreef in een brief aan Liszt over het eeuwige (jarenlange) bijschaven van ’Benvenuto Cellini’ door Berlioz: “Kinder schafft neue Stücke!” Met “neue Stücke” wordt zeker niet het schaamteloos verkrachten van een der allermooiste Verdi-opera’s beoeld.
Het beroemde citaat is een eigen leven gaan leiden zoals zoveel bekende citaten.De nazaten van Richard Wagner citeren het zeer regelmatig en ook de Duitse kwaliteitskranten citeren het te pas en te onpas.
Het interview met Aylin Sezer was waarschijnlijk bedoeld als opwarmertje voor de opvoeringen van “La Traviata” in Spanga. Alhoewel de première al 5 dagen geleden heeft plaatsgevonden heb ik nog geen recensies gezien. Ook “Place de l’Opera” heeft daar (nog?) geen aandacht aan besteed.
Amice De Haan, de Volkskrant beschrijft alleen wat er te zien is. Geen woord over de verhouding tussen La Traviata van Verdi en de Rooie Sien met muziek te Spanga.
https://www.volkskrant.nl/theater/grimmige-opera-over-seks-en-mannenmacht~a4507817/
En NRC heeft een ornitholoog naar Spanga gestuurd (die moest daar toch zijn: het Gekuifde Weilandhoppertje is gesignaleerd!), die geen woord uit zijn pen kreeg dat een operaliefhebber ook maar in de verste verte zou kunnen interesseren.
TROUW: “Bij Opera Spanga blijft voor muziek slechts een bijrol over door cliché op cliché”
https://www.trouw.nl/cultuur/bij-opera-spanga-blijft-voor-muziek-slechts-een-bijrol-over-door-cliche-op-cliche~a0299b13/
http://digitaleeditie.nrc.nl/digitaleeditie/NH/2017/6/20170724___/NH-12213031/NRC_Handelsblad_20170724_2_02_4.
Voor de duidelijkheid hierbij de volledige recensie uit NRC/Handelsblad.
Er is helaas kennelijk iets misgegaan. NRC/Handelsblad gaf **** en prees de zangers.
Ook ik heb genoten van het proza van de heer Keegel over Spanga/Van Eijk/Traviata. In Spanga ben ik nooit geweest, al was het maar omdat de entourage, een tent in een weiland, me niet bepaald trok. Wat ik over de voorstellingen ter plaatse gelezen heb, heeft mijn animo om naar het hoge Noorden af te reizen niet bepaald vergroot. De voorstelling van “La Traviata” is blijkbaar vergeven van de seks. Dat is allesbehalve origineel, integendeel. Vrienden hebben in korte tijd 3 verschillende voorstellingen van “Carmen” gezien. Die in Riga, daar zijn ze uitgelopen vanwege de overmaat aan geweld en seks, die via de TV uit Aix-en-Provence bleek door Dmitri Tscherniakov, voor de verandering (?), naar een kliniek verplaatst te zijn (https://www.forumopera.com/carmen-aix-en-provence-drole-de-jeu-de-role) en naar die in Parijs zijn ze gegaan vanwege Elina Garança, Roberto Alagna en Ildar Abdrazakov en bepaald niet vanwege regisseur Calixto Bieito – naar verluidt slachtoffer van misbruik op een Jezuïetenschool – die een enscenering heeft afgeleverd, die bol stond van de seks in allerlei maten en soorten. Steeds vaker vraag ik me af, waarom het operapubliek het nog steeds niet massaal laat afweten. Overigens had de kritiek van de heer Keegel op de recensenten van Spanga wel een onsje minder gekund.
Tjonge wat een hoop lyrische woorden van Olivier Kegel, in zn kruis getast door iets of iemand? Of alleen om aandacht te trekken en journalisten af te kraken. Vind dit niet beschaaft meer.
In Spanga heb ik met veel plezier voorstellingen gezien. Deze traviata niet maar het is knap hoe met zeer beperkte middelen men, vaak met prima zangers, een opera neer zet.
Ik ga volgend jaar, ze spelen Aida weer es kijken.
Zaterdag heb ik de voorstelling bezocht. We troffen het bepaald niet met het weer, door de regen was de muziek lastig te horen. De mensen van Spanga maken er het beste van, zijn attent en doen erg hun best.
Wat mij stoorde waren de talrijke coupures, vooral het slot van het duet tussen Germont en Violetta “morro”, ook in het “amami”, het hele begin van de acte bij Flora, het afsluitende sextet, en delen uit de derde acte.
Ik las in het nrc intervieuw met Corina van Eyck dat alles al – dat het allleen om seks gaat en violetta gehhel in de macht van de mannen is – in de muziek staat, dus ook het feit dat Germont ook iets met Violetta had. Maar dus de delen die daarmee integenspraak zijn, laat ze weg.
Ik heb meerdere uitvoeringen in Spanga gezien, en met bame de Rigoletto vond ik prachtig. Maar nu bleef ik met een kater zitten. Dat de tenor ondermaats is, ok. Misschien had hij een mindere dag. Dat Gaston en Annina door dezelfde alt gezongen worden, soit, moet kunnen. De hoofdrol was fascinerend bezet, en Germont was een verademing, volume en zuiver – al moest hij dan een heel eendimensionaaal karakter spelen.
Bij het begin van de derde acte, als inderdaad nog alle mannen een keer ‘ over Violetta heen gaan’ dacht ik ja nou weet ik het wel. Dat, en ergernis over de coupures maakte het mij onmogellijk iets van ontroering te voelen. En dar is toch wel merkwaardig bij de slotacte van La Treaviata!
Ja, mevrouw Maria, zo gaat dat tegenwoordig. De regisseur bepaalt waar de opera over gaat en delen, die in zijn/haar concept niet passen, worden gewoon gecoupeerd. Wanneer houdt deze waanzin op?
Och Heer Keegel, is het nou echt elke keer nodig? “Wees aardig voor elkaar” staat hier aangegeven. Alleen u kan het toch telkens niet laten bij het spugen van uw gal elke liefhebber van meer eigentijdse of minder conventionele ensceneringen te schofferen. Er is hier een harde kern die moeite heeft met moderne regie getuige de vele discussies. Ik ben het er vaak hartgrondig mee oneens, maar ja, de uitersten van deze meningen zijn nogal onverenigbaar. Het is prima als iemand eens zijn frustraties ventileert of zijn standpunt over operaregie duidelijk maakt, maar respecteer dat mensen een totaal tegenovergestelde mening hebben. Het belachelijk maken en extreme afgeven op mensen die anders denken dan u, meneer Keegel, vind ik beneden alle pijl. Het is niet dat eenieder die niet uw mening deelt dom, gemakzuchtig, subsidieverkwister en minachtend naar het operapubliek is. Het publiek is ook geen meelopend klapvee, onontwikkeld en te dom om dingen alleen te begrijpen als iets ‘in een modern jasje’ is gestoken.
Wij houden ook uit het diepst van ons hart van opera, van de muziek, de zangers en de verhalen. Wij informeren ook onszelf, verdiepen ons in de muziek en de historie. Wij zijn ook kritisch, niet bij voorbaat tevreden als iets modern is. Wij zijn er alleen niet van overtuigd dat er een regel bestaat die stelt dat je als je oprecht van een werk houdt, je dat alleen traditioneel op de planken mag brengen. Verder ga ik daar niks over zeggen want wil niet hier wéér die discussie daarover aanwakkeren.
Mijn punt is; wees aardig voor elkaar en probeer niet telkens een deel van de operaliefhebbers te beledigen alleen omdat ze een andere visie hebben!
Oh en trouwens, zoals zowel een Fiat Panda als een Lamborghini een auto is ondanks het verschil in prijs, is zowel een hoer als een courtisane een vrouw die betaald krijgt voor de liefde, dus een hoer. Alsjeblieft, romantiseer de hoerenpraktijk niet.
Beste Pieter, u heeft gelijk dat het niet sjiek is om mensen met een andere mening belachelijk te maken. Dat gebeurt maar al te vaak. Maar u ziet de zaken wel erg zwart-wit. Alsof er een strijd bestaat tussen een harde kern van ”traditionalisten” en een harde kern van ”modernisten”. Er zijn operaliefhebbers die elke uitvoering op de eigen merites beoordelen, onderbouwd met argumenten. Ook op dit forum. Er zijn goede/slechte ”traditionele” uitvoeringen en goede/slechte ”moderne” uitvoeringen.
Wel is het zo dat een regisseur wel erg veel macht heeft, vaak ten koste van de zangers en soms ook ten koste van de dirigent. En veelal gaan de ”concepten” uit van uitgangspunten die haaks staan op de inhoud van de opera. Artistieke vrijheid is mooi en noodzakelijk, maar soms worden er grenzen overschreden.
Natuurlijk moet men het courtisanenleven niet romantiseren. Dat doet Violetta ook niet: zij beseft dat haar leven bestaat uit ”aride follie”. Daarmee bedoelt zij het leven in de high society van Parijs, feesten, lachen. Een courtisane wordt niet betaald voor seks alleen, ze vertegenwoordigt een leefstijl: verfijnd, erudiet, gekoppeld aan één man die haar onderhoudt (i.c. de baron), maar niet getrouwd. Niet gebaseerd op romantische liefde;het is een een overeenkomst waar beiden profijt van hebben. Dat werd door nette burgers in die tijd afgekeurd, maar het is niet te vergelijken met een hoer die iedereen die langskomt accepteert voor seks en alleen maar seks. (begrijp me niet verkeerd, hoeren zijn ook respectabele vrouwen). ”Ze worden alletwee betaald voor de liefde” is wel erg kort door de bocht.
Wat de vergelijking tussen auto’s en hoeren betreft: er is geen punt van vergelijking tussen vrouwen en auto’s. Vergelijkingen lopen meestal mank (heer Keegel grossiert ook soms in vergelijkingen die nergens op slaan). U zou ter lering eens Homerus kunnen lezen. Daar vindt u perfecte vergelijkingen.
Jazeker, Ana Minis, zijn er veel reageerders hier die elke voorstelling op hun meritis beschouwen. Dan valt er ook gewoon over te discussieren en kan je het heerlijk met elkaar eens of oneens zijn. Ik kan ook goed begrijpen waar en waarom sommige mensen een grens trekken tot waar ze artistieke vrijheden toestaan. Zwart-witdenken is onnodig, dat klopt, maar mijn bericht is ook wel gericht aan de heer Keegel, die ook wel een neiging heeft de zaken nogal stellig tegenover elkaar te zetten.
Ik ben het absoluut met u eens dat mijn vergelijking van vrouwen met auto’s ongelukkig gekozen is. Kan niet anders zeggen, haha. Helaas is het bereiken van Spanga nogal een onderneming dus of de regie met Violetta als goedkopere hoer en niet als courtisane gelukt is weet ik niet. Tricky bussines, kan goed gaan, kan ontsporen, ik heb het niet gezien dus weet het niet. Desalniettemin zie ik een soort romantiserend idee terug in de argumenten over het verschil tussen courtisanes en hoeren. Ik weet dat courtisanes ook ontwikkeld waren, moesten kunnen converseren, aangenaam gezelschap zijn etc., maar wel allemaal voor geld. Of ze zich in lagere kringen bewegen en alleen hun lichaam verkopen of in hogere kringen en daarbij ook nog goed gezelschap moeten, het blijft betaalde liefde. Het aan je binden van een vrouw dmv geld voor goed gezelschap (dus altijd de schijn ophouden, want je wordt betaald om goed gezelschap te zijn, even iets minder kan niet) en seks is net zo goed uitbuiting van een vrouw. Daarom zei ik het niet te romantiseren.
Er lijkt ook in het hoerendom sprake te zijn van rangen en standen – onderaan de straathoer en bovenaan de courtisane – maar mijn naamgenoot heeft gelijk: hoeren zijn het allemaal. Uw stelling, mevrouw Minis, “…hoeren zijn ook respectabele vrouwen…, zal niet door iedereen worden onderschreven, vermoed ik.
Beste Pieter.
Uitbuiting van de vrouw? ik denk dat man en vrouw er beide voordeel van hadden. Wat was immers het alternatief voor vrouwen in die tijd? Als courtisane had ze een luxe en relatief gemakkelijk leven.
Maar ja, Violetta wil meer. Zij wil de romantische liefde die Alfredo haar aanbiedt. Over romantiseren gesproken…
Even een vraag: zijn huisvrouwen in uw visie ook hoeren? ik bedoel: getrouwde vrouwen die niet werken.
Voor de rest zijn we het dus roerend eens.
Even voor de goede orde. Mijn (tot nu toe) laatste bijdrage heb ik geconcipiëerd vóórdat ik de daarvóór geplaatste bijdrage van mijn naamgenoot had gezien en gelezen. Er zal hier wel van overlapping sprake zijn geweest. Mevrouw Minis reageerde blijkbaar op de bijdrage van mijn naamgenoot.
“Even een vraag: zijn huisvrouwen in uw visie ook hoeren? ik bedoel: getrouwde vrouwen die niet werken.”
Met de opera heeft het niet erg veel te maken, lijkt me. Hoewel… een moderne regisseur zou er best iets mee kunnen. De onvermijdelijke seksscène die dit met zich mee zal brengen, kan direct een geheel nieuwe betekenis geven aan het begrip nummeropera.
Nou Anna, ik zou niet zeggen dat een huisvrouw ook een hoer, ik heb medelijden met de huisvrouw bij wie de verhoudingen in het huwelijk zo liggen. Wellicht is het wel zoals Jan al suggereert een leuk concept voor een opera. 😉
Die sexuellen Hörigkeit
@Pieter: Uw repliek van 31 juli 22:19 : 100% raak!(geldt trouwens zeker niet alleen voor de Heer Keegel) Maar verder ga ik er niet op in.
@Stefan: De druppel die me dit deed schrijven was dat ik de recensie van La Traviata van de theaterkrant, geschreven door Laura, recensente alhier, las en Olivier Keegel ook daar een reactie onder plaatste en vervolgens het nodig vond de recensente beklagenswaardig te noemen. De link naar de ‘oh zo hilarische, want o zo spitsvondige’ analyse van het interview van Joyce Roodnat en Corina van Eijk, maakte het geheel ook niet beter voor mij. En dan gaat het ook nog eens over een opera die hij, als ik het goed begrepen heb, niet eens heeft gezien.