Mezzosopraan Eva Kroon heeft twee fantastische maanden achter de rug. Terwijl ze bij De Nationale Opera ‘La voix de la tombe’ in Les contes d’Hoffmann zong, bereidde ze zich in Spanga voor op haar roldebuut als Amneris in Aida. Op 24 juli gaat de Friese productie in première. “Amneris laat je vocaal en fysiek je grenzen opzoeken”, vertelt ze in gesprek met Place de l’Opera.

Het is de ochtend voor de generale repetitie. Het onderhand beroemde operaweiland nabij het Friese dorp Spanga is er bijna klaar voor: tien keer Aida van Giuseppe Verdi in wat ongetwijfeld een spraakmakende regie van Corina van Eijk zal worden. De grote witte tent staat, daaromheen heeft het terrein zich gevuld met caravans en busjes van medewerkers. In een grote schuur wordt dagelijks voor het hele gezelschap gekookt.

In een pension iets verderop is de cast ondergebracht. Onder hen Eva Kroon, alumna van de Dutch National Opera Academy, sinds een aantal jaren steeds vaker en luider te horen op de Nederlandse tonelen. Ze is voor het eerst te gast in Spanga en geniet van de ervaring. “Er wordt goed voor ons gezorgd en de sfeer is heel familiaal”, vertelt ze.

“Het is ook ontzettend fijn om met Corina van Eijk te werken. Ze bereidt zich minutieus voor, maar geeft tegelijk alle ruimte om samen te zoeken: wat ziet zij voor zich en hoe zit dat bij mij? Er wordt veel gespard en je bent ontzettend vrij in je spel en inleving. Corina vraagt fysiek wel veel van je. Het is hard werken. Maar op een prettige, uitdagende manier.”

Offenbach en Verdi

Eva Kroon is gecast voor de rol van Amneris. Een wereld van verschil vergeleken met ‘La voix de la tombe’ in Les contes d’Hoffmann, een rol die nog fris in haar stembanden zit. De speelreeks bij De Nationale Opera (DNO) eindigde op 2 juli, het repetitieproces voor Aida begon al op 28 mei. Die overlap was niet eenvoudig. ’s Avonds stond Eva in Amsterdam haar mannetje naast tal van beroemde castleden, de volgende ochtend werd ze weer in Spanga verwacht voor het uitdiepen en bijslijpen van haar eerste Amneris.

“Ik moest mijn hoofd er goed bijhouden”, vertelt ze. “Ik heb het heel goed voorbereid, want bij beide producties wilde ik niet minder dan 100 procent geven. Het was terugkijkend een leerzame ervaring.”

“Mijn honger om me verder te ontwikkelen is groot”

Hoe is het om een kleine rol bij een groot huis te zingen, vergeleken met een grote rol bij een kleiner gezelschap? “Bij DNO zet ik momenteel mooie stappen. Ik kom vocaal steeds meer op de kaart te staan en word daarin ook sterk gecoacht. Ik kan me er goed ontwikkelen. Tegelijk stond ik in Hoffmann naast mensen als Ermonela Jaho en Erwin Schrott. Dat voedde mijn ambitie om zelf ook een grote rol te zingen. In Spanga kon ik dat direct uitproberen met Amneris. Mijn honger om me verder te ontwikkelen is groot en Amneris stilt die honger.”

Amneris’ emoties

Amneris staat bekend als een lastige partij voor mezzo’s (of “alten met hoogte”, aldus Leo Riemens). Eva Kroon beaamt die reputatie. “Het hele spectrum van de mezzostem wordt aangesproken”, zegt ze. “De rol daagt je in alle uithoeken van je dynamiek en bereik uit en vraagt bovendien om veel stamina. Voor mij is het prettig dat hier in Spanga een paar coupures zijn gedaan. Vocaal en fysiek zoekt de partij je grenzen op.”

“Amneris is een prinses die eraan gewend is met het knippen van haar vingers alles te krijgen wat ze wil”, omschrijft Eva. “Alles wordt haar op een presenteerblaadje aangeboden, er wordt nooit nee tegen haar gezegd. Maar wat ze het allerliefste wil, de liefde van Radamès, kan ze niet met een vingerknip krijgen.”

Eva typeert de ontwikkelingsgang van Amneris als een “rollercoaster van emoties”. “In eerste instantie komt ze misschien manipulatief en berekenend over. Maar in feite is ze onvolwassen in haar emoties. Ze is er constant op uit dat mensen van haar houden, maar pakt dat op een totaal verkeerde manier aan. Haar ondervraging van Aida typeert haar innerlijke strijd. Ze weet dat ze Radamès’ liefde niet kan hebben, maar blijft toch doorvragen. Haar woede is heel onredelijk.”

De prinses is tegelijkertijd niet onsympathiek, vindt Eva. “Ze is een vrouw vol vuur, maar weet daar niet goed mee om te gaan. In de laatste scène komt ze erachter wat haar gedrag voor effect heeft op de mensen van wie ze houdt. Dan heeft ze spijt.”

Niet te safe

Amneris’ vuur is duidelijk terug te vinden in Verdi’s pittige notenbeeld. Hoe zorgt de mezzo ervoor dat ze de tien avonden in Spanga vocaal ongeschonden doorstaat? “Ik ben al langere tijd bezig om de partij muzikaal te verkennen en zorg ervoor dat ik tussendoor telkens ijkpunten heb door andere stukken te zingen. Dat houdt mijn laagte en middenregister rustig.”

“Als de regie erbij komt, laat je het vocale vaak even varen. Als de regie vervolgens ‘zit’, kun je bekijken hoe je bepaalde scènes muzikaal wilt oplossen”, legt Eva uit. “Aan het einde van de eerste volledige run denk je misschien: ik ben er theatraal helemaal voor gegaan, maar ben vocaal hier en daar over grenzen gegaan. Het is dan zaak om een balans te zoeken. Je moet rustig blijven in je lijf, maar er tegelijk theatraal helemaal voor gaan. Het mag niet te safe en te perfect zijn, want dan wordt het saai.”

Multimedia en privacy

Opera Spanga staat erom bekend ongewone lezingen van bekende operaliteratuur te geven. Don Giovanni werd ooit omgevormd tot Donna Giovanna, Die Zauberflöte kreeg twee zomers geleden een remix en La traviata werd vorig jaar naar de hedendaagse seksindustrie verplaatst.

Voor Aida kiezen regisseur Corina van Eijk en haar team voor een multimediale aanpak. “Achter ons staat een groot scherm waarop met drie beamers beelden worden geprojecteerd”, vertelt Eva. “Getoond wordt dat oorlog en slavenhandel van alle tijden zijn. Daarbij lopen de virtuele en de reële wereld in elkaar over. Een gedeelte van het verhaal wordt op het scherm verteld.”

Een tweede thema in de productie is privacy. “In Opera Spanga’s Aida bestaat privacy niet”, stelt het gezelschap op zijn website. “In ieder vertrek hangen bewakingscamera’s die gekoppeld zijn aan een televisiestation. Alles is openbaar. De dood van de twee geliefden aan het einde van de opera speelt zich af onder de grond en is in iedere huiskamer mee te beleven.”

Dit motief is ontleend aan de rol van de Egyptische hogepriester Ramfis, vertelt Eva. “Hij kijkt over de schouders van de anderen mee en komt op bepalende momenten telkens net langs. Het enige wat hij eigenlijk niet voorzien had, is dat Amneris aan het einde niet in woede ontbrandt, maar juist kiest voor vrede.”

Grote vrijheid

Amneris luidt een spannende nieuwe fase in de carrière van Eva Kroon in. “Ik neem afscheid van de hoge en lyrische rollen voor mezzo. Dat is niet wie ik nu ben.”

Eva vertelt dat ze volop bezig is met coaching en zelfstudie om te onderzoeken hoe haar stem zich ontwikkelt. Ze heeft les van de bekende sopraan Nadine Secunde en van DNO-repetitor Peter Lockwood. “Ik ontdek dingen in mijn stem die ik niet verwacht had. Twee jaar geleden had ik bijvoorbeeld niet gedacht dat ik Amneris zou kunnen zingen.”

Eva studeert inmiddels op de rollen van Erda, Waltraute en Dalila. Ook staan de Wesendonck-Lieder en de Rückert-Lieder op haar lessenaar. Haar stem lijkt zich te bewegen richting zwaarder repertoire voor alt/mezzo. “Maar de toekomst zal leren of dat ook echt mijn rollen zijn”, zegt ze. “Ik voel me er in elk geval erg prettig bij. Ik vind op dit moment een grote vrijheid in mijn stem.”

Zie voor meer informatie over Aida de website van Opera Spanga. Zie voor meer informatie over Eva Kroon www.evakroon.nl.