De Nationale Opera startte in september 2018 De Nationale Opera Studio. Binnenkort zijn de jonge talenten samen te zien in de opera Il matrimonio segreto van Cimarosa. In een serie portretten stelt Place de l’Opera de studioleden voor. In deel 4: tenor Lucas van Lierop.

Sinds september is Lucas van Lierop lid van de Opera Studio. Zijn korte maar nu al succesvolle loopbaan bij De Nationale Opera (DNO) begon al eerder. Met twee rollen in de double bill Trouble in Tahiti/Clemency, tijdens het Opera Forward Festival in maart 2018, kreeg hij de kans zijn kwaliteit te tonen. Die werd gezien, en zo verwierf Lucas een vaste plaats in de studio.

Afgelopen seizoen leerde het publiek de tenor kennen in twee rollen op het grote podium: Heinrich der Schreiber in Tannhäuser en Joe Cannon in Girls of the Golden West. In die laatste productie was hij understudy van de Amerikaanse tenor Paul Appleby. Die moest eerder naar huis in New York vanwege de geboorte van zijn tweede dochter. Zo werd Lucas van understudy ineens hoofdrolzanger.

Zingend is Lucas van Lierop een riante tenor. “Mijn stem kan ook in een grote ruimte werken”, weet hij. Bij een pratende Lucas hoor je een glimlach in zijn stem. Hij is Nederlands/Canadees, woonde na een paar jaar Nederland lang in Vancouver en schakelt zonder zich daarvan bewust te zijn regelmatig van Nederlands naar Engels.

“Ik dacht: ik doe auditie en zeg ja op alles”

Hij studeerde in Montreal zang aan de McGill University. Een zijweg leidde naar Beijing, waar hij Mandarijn studeerde. Daarna was Van Lierop twee jaar in de VS, op Yale University, voor een master musical arts. Daar begint het verhaal: “Tien jaar geleden, toen ik op McGill studeerde, hoorde Hans Nieuwenhuis – oprichter en tot 2011 leider van Opera Studio Nederland in Amsterdam – al talent. Hij heeft me gevolgd en vond het drie jaar geleden tijd, aan het eind van mijn periode op Yale. Hij introduceerde me bij Nicolas Mansfield van de Nederlandse Reisopera.” Zo ontstond er een lijn met Nederland.

Lucas wilde graag buiten de VS zijn loopbaan voortzetten en deed audities in Europa. In Amsterdam werd er gezocht naar zangers voor de cast van Trouble in Tahiti/Clemency en naar jonge talenten voor de op te richten Opera Studio. “Die twee zaken liepen wat door elkaar. Ik dacht: ik doe auditie en zeg ja op alles”, vertelt Lucas over zijn pogingen om in Amsterdam aan de slag te gaan. “Ik kreeg als feedback dat ik een goede podiumpresentatie heb en een verhaal kan vertellen. En ik heb een stem die het in een grote zaal goed doet. Nu is de volgende stap om dat geluid nog mooier te maken. Niet alleen ‘squillo’, maar nog meer kleur.”

Hij zat als enige van de casts zowel in Trouble in Tahiti als in Clemency. Zijn eerste rol bij DNO was daarmee als lid van het Jazz Trio. “Ze zagen dat ik kan schakelen, want Clemency was heel anders. Er waren met mij meer zangers kandidaat voor de studio. Ik vermoed dat het eigenlijk een grote auditie was voor de plaatsen in de studio.”

“Veel erger was dat ik een snor moest laten staan, dat staat me helemaal niet”

Studioleider Rosemary Joshua wilde meer weten van de mogelijkheden van Lucas. “Ze stelde voor een uurtje te gaan werken. We liepen het programma van het komende seizoen door. Ik zag het stuk van John Adams, Girls of the Golden West, en zei meteen dat ik dat heel graag wilde doen.” Het antwoord van het studiohoofd was overduidelijk: “Dat gaat nooit gebeuren.” Lucas bleef aandringen en informeerde iedere maand wel een keer naar de casting voor Adams’ opera.

De omslag kwam tegen het einde van het jaar. “Het was op de kerstbijeenkomst bij DNO en Rosemary had nieuws voor me: ‘Je gaat het als cover doen, en misschien krijg je de laatste voorstelling.’ Uiteindelijk heb ik in twee complete voorstellingen de rol van Joe Cannon gezongen.”

“Die tweemaal maakt echt uit. Eén voorstelling overnemen doe je op adrenaline, bij twee optredens ligt het anders. Ik had het voordeel dat ik de eerste weken van de repetitieperiode veel aanwezig was, terwijl Paul Appleby toen nog in New York Pelléas zong bij de Metropolitan Opera. De makers wilden na de serie voorstellingen van Girls in San Francisco – waar Paul ook de rol van Joe zong – de productie flink aanpassen. Met name de eerste akte is vrijwel helemaal veranderd. In die eerste weken kon ik me de rol eigen maken. Het was voor het eerst in mijn carrière dat ik cover was.”

En toen kwam de dag dat hij voor het eerst Joe Cannon zou zingen op het grote podium. “Kijk, daarom ben ik zo blij dat ik bij een bedrijf als DNO kan werken. Iedereen wist dat ik heel gespannen was en achter de schermen leefden ze allemaal mee. Ik wilde vooral de productie dienen, het beste wat ik had geven voor mijn collega’s op het podium, voor componist Johan Adams en voor regisseur Peter Sellars. This wasn’t about me.” Hij lacht: “Dat komt later, op de dag dat ik mijn eerste Tamino ga zingen, dan zal ik zeggen: dit is míjn Tamino.”

Parallel aan de uitvoeringen van Girls of the Golden West werd er gerepeteerd voor Wagners Tannhäuser. Lucas was gecast voor de rol van Heinrich der Schreiber. Vanuit de zaal was hij voor het publiek, op het vaak volle podium, goed herkenbaar dankzij zijn haar, dat in een staartje gebonden was. Er was geen discussie geweest met de regie of dat eraf moest, vertelt Lucas. “Integendeel, ik wilde het afknippen, maar de regie vond dat het kon blijven. Er was alleen wat discussie over hoe het vastgezet zou worden. Veel erger was dat ik een snor moest laten staan, dat staat me helemaal niet.”

“Hij is behoorlijk naïef, en vooral heel erg verliefd”

“Now Lucas, when you sing this, are you thinking about space and placement, do you know what is happening in the orchestra?” Lucas imiteert dirigent Sir Mark Elder. Die trof hij bij een uitstap van DNO naar de NTR ZaterdagMatinee, in december 2018. De uitvoering van de opera A village Romeo and Juliet van Frederick Delius in het Concertgebouw was een triomf, met een cast vol jong Nederlands talent.

“Ik had maar heel weinig te zingen. De meeste dirigenten zouden even informeren of ik alles kende en dan doorgaan. Maar Mark Elder had alle aandacht voor me, that guy knows how to work with singers!” Lucas weet wat in de kern de taak is van de dirigent bij opera: “Zorgen dat de mensen boven, op het podium, verbonden zijn met de mensen in de orkestbak.”

In Il matrimonio segreto, de productie die bezet is met alle leden van de Nationale Opera Studio, zingt Lucas de rol van Paolino. “Hij is een man die zichzelf in de problemen heeft gebracht. Hij is in het geheim getrouwd met Carolina, één van de twee dochters van Geronimo. Paolino moet dat gaan opbiechten aan Geronimo, maar heeft de moed niet. Carolina’s geduld raakt op. Paolino heeft alles op een rijtje, denkt hij zelf. Maar hij is behoorlijk naïef. En vooral heel erg verliefd op Carolina.”

Er is een video van de vorige keer, toen de opera als een coproductie van de drie operahuizen in Nederland werd opgevoerd. De nieuwe cast heeft die bekeken, maar met de opdracht een eigen aanpak te kiezen voor de rollen met regisseur Monique Wagemakers. Het wordt de eerste gezamenlijke productie van de studioleden. “We willen allemaal een carrière, we gaan allemaal ons best doen en we zijn op dat punt een goed team”, meent Lucas. “Ik ben zelf iemand die redelijk gelijkmatig is, vrij rationeel ook. Mijn docent op McGill zei ooit: neem je werk serieus, maar jezelf niet al te zeer. Met dat motto probeer ik te leven.”

In deze portrettenserie verschenen eerder interviews met Rosemary Joshua, Martin Mkhize en Julietta Aleksanyan. Il matrimonio segreto is op 25 en 26 juni te zien bij De Nationale Opera.