Met start nieuwe serie bioscoopuitzendingen
Op zaterdag 9 oktober hervat de Metropolitan Opera uit New York haar succesvolle serie bioscoopuitzendingen, getiteld ‘Live in HD’. Dit seizoen staan er twaalf live-uitzendingen op het menu, met als opening Das Rheingold van Wagner.
De Metropolitan Opera zendt sinds december 2006 live opera’s uit in de bioscopen en filmtheaters over de hele wereld. De ‘Live in HD’-serie is in korte tijd bijzonder populair geworden. Vorig jaar zagen meer dan twee miljoen mensen de negen uitzendingen van het New Yorkse operahuis.
Seizoen 2010/2011 wordt geopend met Das Rheingold, het eerste deel van Der Ring des Nibelungen van Richard Wagner. James Levine, muzikaal directeur van de Met, staat op de bok en in de cast zijn sterren te horen als Bryn Terfel (Wotan), Stephanie Blythe (Fricka), Gerhard Siegel (Mime) en Eric Owens (Alberich). De nieuwe productie komt van de hand van Robert Lepage.
Aan het einde van het seizoen, in mei 2011, wordt het tweede deel van deze nieuwe Ring uitgezonden, dan met onder andere Eva-Maria Westbroek en Jonas Kaufmann in de cast.
Steeds meer bioscopen in Nederland zenden de opera’s uit New York uit. Daaronder in elk geval Pathé (meerdere locaties), Cinemec in Ede en Foroxity in Limburg.
Zie voor algemene informatie over de serie uitzendingen de website van de Metropolitan Opera.
De auteur
5Reacties
De Met-serie ‘Live in HD’ ging vanavond van start in oa de Rotterdamse Pathé. Het was mijn kennismaking met live-opera vanuit New York. Bijna alles was de overtreffende trap van perfect: beeld, geluid, regie, uitvoering en productie. We werden wereldwijd toegesproken door Met-directeur Gelb, die eerder dit jaar door PdlO is geinterviewd. De Brünnhilde in het volgende Ring-deel, Deborah Voigt, deed de achter-de-schermen-gesprekken. Het inkijkje in de techniek, met de onthullende beelden van 3 hyperventilerende Rheintochter op de torenhoge decor-machine, was aardig maar qua timing niet zo handig. Wetend welk kunststuk de techniek van de Met klaarspeelde achter de schermen, leidde dat mij een beetje af.
Triomfen bij het applaus voor Bryn Terfel en de vrouwelijke rollen, maar flink wat boe’s voor Richard Croft als Loge. Ik vond hem wel subtiel.
Er komt nog heel veel Met-opera aan, dit seizoen. Ik zou zeggen: gaan!
Ik had medelijden met Croft, maar ja….
Hij was zo verschrikkelijk slecht!
Hoe kon hij de rol aannemen?
Nemorino als Loge …
De grote held was natuurlijk Jimmy (of wat er van hem over is, na al die ziektes en operaties)en het orkest.
Ik vond Mime werkelijk grandioos. Ook Alberich was heel erg goed.
Bryn was Bryn. Goed, maar niet bijzonder.
Fricka had een stem uit duizenden, maar het jurk …..
De regie en enscenering vond ik lachwekkend. Saai ook nog.
Af en toe moest ik mij inhouden om niet in achen uit te barsten.
Enschede was zo veel beter!
Over twee weken Boris Godoenov.
Gister voor het eerst kennis gemaakt met de HD uitzendingen van de opera uit New York. Ik was aangenaam verrast. De belangrijkste reden om eens te gaan kijken, was voor mij de kans om eens artiesten te kunnen zien van een andere categorie.
En ik ben het met Basia eens dat Mime en Alberich met kop en schouders boven de rest uitstaken. (en dat voor 2 dwergen…)
Het was overigens mijn eerste kennismaking met de Ring cyclus, dus heb geen vergelijkingsmateriaal.
Ik vond het decor specatuclair. Misschien dat sommigen het te gekunsteld vonden. Maar ik vond het indrukwekkend hoe ze met hetzelfde decorstuk telkens nieuwe werelden creeerden.
En dan het orkest en James Levine, in één woord geweldig. Het was opvallend te zien dat hij redelijk energiek het de bok opklom, om 2 1/2 uur later als een uitgeput man het podium op te schuifelen, ondersteund door enkele zangers. Uiteraard zal zijn ziekte hierin een belangrijke rol spelen, maar de uitputtingsslag die 2 1/2 uur Wagner is, was ook duidelijk van zijn gezicht af te lezen.
Wat het opera in de bios concept betreft, het is echt anders dan in de zaal van de opera zitten. Ik ruik geen schmink. Maar dat neemt niet weg, dat het een redelijk goedkope manier is, om eens een kijkje te nemen in een overzees operahuis.
Het doorsnee publiek was overigens opvallend grijs. Ik had eerlijk gezegd wel iets meer jongeren verwacht. In die zin waan je je net in de opera.
Ik weet niet of dit overal zo is, maar in Rotterdam deed Pathé zijn best je wat extra’s te bieden. Zo was er koffie vooraf, een drankje en hapje achteraf, een garderobe en een flesje water bij de voorstelling. Daar ga je niet voor, maar de extra aandacht geeft het wel net dat beetje extra.
Al met al een geslaagde avond. Hoewel ik niet denk alle 12 producties te gaan bezoeken, zal ik toch nog vaker naar de Met in de bios gaan.
Een snelle scan van de New Yorkse kranten leert dat het eigenlijk een wonder is dat we gisteravond een kennelijk foutloos functionerend decor hebben gezien. Het peperdure en hoogst complexe decorstuk, dat ’the Machine’ als bijnaam kreeg, deed het op cruciale momenten niet bij de premiere en ook later waren er problemen. De spectaculaire slotscene waarin de goden naar Walhalla vertekken, moest op de eerste avond worden aangepast door de reis van de goden gewoon richting coulissen te laten gaan.
Mevrouw Basia’s opinie over de jurk van Fricka wordt ondersteund door een recensent die meldt dat voor dat kledingstuk ‘one of Mamie Eisenhowers’ dresses’ werd gebruikt.
De recensenten zijn nogal verdeeld over Wotan, die zowel indrukwekkend als (soms) schreeuwerig wordt genoemd. Onverdeeld is iedereen over de prestaties van Maestro Levine, die zo hard werkt dat een urgent bezoek aan Hans Anders – Fifth Avenue er nog niet van kwam.
Discussie en grote verschillen van opvatting, maar dat hoort wel bij opera.
De ‘Machine’ vormt ook weer de basis voor het decor van Die Walkure, komend voorjaar. Ik voorzie al discussies tussen de voorstanders van de blokhut met de bewegende keuken in Enschede en de high-tech setting in New York.
Al is het mooi en complimenteus voor beide steden dat we die vergelijking maken…
Wat een geluk dat New York zaterdag de pauze schrapte. Zo werd het bekijken en beluisteren van Das Rheingold ook voor ons in de bioscoopzaal in Ede een enerverende gebeurtenis.
Lof voor het orkest dat (op enkele onduidelijkheden bij de hoorns na)het reuzenkarwei schitterend klaarde.
Ik had vooraf wat bedenkingen over de enscenering door Lepage maar het is me allemaal meegevallen. Vooral het tafereel dat in Nibelheim speelt, was beklemmend mooi. Met het glijbaaneffect had ik wat moeite. Zo steeg in de zaal een lachsalvo op toen het dode lichaam van de reus Fasolt de diepte in gleed, dat doet afbreuk aan het dramatisch momentum. Zoiets zie ik als een misplaatste regie-order.
Wat Terfel (Wotan) betreft: zijn aanpak mist nog de autoriteit van zangers als Morris (jaren negentig) en Adam (jaren tachtig), maar biedt genoeg om te fascineren. Wat een idee trouwens om het ooglapje te vervangen door een vette haarkrul …
Ster van de avond was ondertussen Alberich, de Nibelung die de ring laat smeden. Wat een super performance van Eric Owens.
Ben benieuwd naar Die Walkure, volgend voorjaar.