De Deutsche Oper am Rhein brengt Donizetti’s koninginnendrama Maria Stuarda in een nieuwe regie van Guy Joosten. De Belg brengt het belcantowerk uitstekend tot leven, daarbij geholpen door twee uitstekende zangeressen in de hoofdrollen.

Gaetano Donizetti had een grote fascinatie voor de koninklijke verwikkelingen in het Engeland van de Tudors, wat uitmondde in maar liefst drie opera’s met vrouwelijke ‘royals’ in de hoofdrollen: Anna Bolena (over Anne Boleyn, de moeder van koningin Elisabeth I), Maria Stuarda (over koningin Elisabeth I, die in de Schotse koningin Mary Stuart een gevaarlijke rivale ziet) en Roberto Devereux (over de nadagen van koningin Elisabeth I, die haar gunsteling Robert Devereux ter dood laat veroordelen).

Maria Stuarda gaat in de eerste plaats over twee vrouwen die op politiek vlak met elkaar in hun maag zitten. Voor de ongehuwde en kinderloze Elisabeth is de tot abdicatie gedwongen voormalige Schotse koningin (tevens haar nicht) een serieuze politieke bedreiging, die ze het liefst uit de weg zou ruimen. Daarnaast vormen de amoureuze affecties van de graaf van Leicester ook een strijdpunt tussen beide dames.

In de regie van Guy Joosten speelt de hele opera zich af in de gevangenis waarin Maria Stuarda opgesloten zit. In deze omgeving stuurt Maria al vanaf de openingsmaten aan op het voor haar fatale einde. “In my end is my beginning”, schrijft ze op de muren, een motto van de historische Mary Stuart. Ze weet dat het haar niet gaat lukken om Elisabetta van de troon te stoten, maar weigert in stilte te gaan. In de martelaarsdood wil ze een manier vinden om het alsnog te winnen van haar rivale.

De regie van Joosten volgt, op de setting in de gevangenis na, het libretto vrij trouw. Vooral zijn personenregie is ijzersterk: in de messcherpe blikken en kleine gebaren van de twee koninginnen komt het geheel theatraal uitstekend tot leven.

De Russische sopraan Olesya Golovneva zette een krachtige Maria neer. Niet alleen dramatisch, maar ook vocaal wist ze goed raad met de uitdagende partij. Haar hoge noten waren glasherder, in haar middenregister zat een prachtige glans. Alleen de laagste noten kwamen er hier en daar wat moeizaam uit, vanuit een wat schreeuwerige borststem.

Elisabetta werd prachtig neergezet door de Duitse mezzosopraan Sarah Ferede. Haar stem was iets kleiner dan die van Golovneva, maar klonk wel in alle register uitstekend fris en lyrisch. Ook beschikte Ferede over een uitstekend acteertalent; ze wist moeiteloos te schakelen tussen de harde, publieke persoon en de vertwijfelde, gekwetste privépersoon.

De Italiaanse tenor Gianluca Terranova zong een prima Leicester. Zijn acteerwerk was zichtbaar wat houteriger, maar hij wist zich vocaal uitstekend van zijn taak te kwijten. Wel zaten er wat rauwe, hese randjes aan zijn stem; hopelijk een verkoudheid.

In de rol van Elisabetta’s raadgever Lord Cecil blonk de Litouwse bariton Laimonas Pautienius uit. Met een achterbakse uitstraling die deed denken aan die van Frank Underwood in House of Cards was hij een vocaal en dramatisch heerlijke intrigant.

De Poolse bas Wojtek Gierlach viel eenmalig in als Talbot, de vertrouweling van Maria Stuarda. Hij zong zijn rol met een uitstekende stem, maar leek nog niet helemaal thuis in de regie.

De Duisburger Philharmoniker begeleidde het vocale vuurwerk uitstekend onder leiding van Lukas Beikircher en het koor van het operahuis leverde een zowel vocaal als dramatisch uitstekende bijdrage aan de voorstelling.

Maria Stuarda is in mei en juni nog drie keer te zien in Duisburg. Zie voor meer informatie de website van de Deutsche Oper am Rhein.