Fans van de Metropolitan Opera hoeven niet te vrezen dat de opening van het nieuwe Met-seizoen opgeschort moet worden: het New Yorkse operahuis sloot na een lange en moeizame periode van onderhandelingen op maandagochtend een voorlopig akkoord met twee van zijn grootste vakbonden.

De Metropolitan Opera is nog altijd niet tot een overeenkomst gekomen met de vakbonden van zijn artiesten en personeel. Op 31 juli liepen de contracten van vijftien van de zestien vakbonden af en tot nu toe is met slechts drie bonden een nieuwe overeenkomst gesloten. Met-directeur Peter Gelb dreigt het personeel op non-actief te zetten als er op zondag geen deal is.

Zelden werd mij zo duidelijk hoezeer je waarneming van een opera veranderd kan worden door een ongebruikelijke casting als tijdens de Rosenkavalier-productie van de Salzburger Festspiele, die vorige week in première ging. Harry Kupfer kiest voor een boeiende benadering, met indrukwekkende beelden, maar weinig emotie.

Gezaagd wordt er niet meer, alleen nog op snaren. De planken zijn wel gebleven, maar dan als grond onder de voeten van artiesten. En houtsplinters? Die springen enkel nog van het vakmanschap van zangers en musici. Opera på Skäret heeft een oude Zweedse zagerij met succes omgebouwd tot operahuis en speelt er deze zomer een voortreffelijke Otello.

Op een plek in Zweden waar na de sluiting van de mijnen en andere industrie geen ziel meer wil wonen en waar naaldbomen, meren, wolven en bevers de overhand hebben op menselijke beschaving, daar ontwikkelt Sten Niclasson een operafestival. In een oude zagerij. Gekkigheid, denkt u wellicht. Maar de alweer elfde editie van het evenement bewijst anders. Dit zie en hoor je nergens.