De komende weken is er, zoals vrijwel ieder seizoen, een Carmen te zien. Dominique Serron regisseert. Ze heeft een eigentijdse versie gemaakt, die insteekt op ‘de onbekende wereld van de zigeneurs’. Een gesprek met de Belgische regisseur. ,,Het maken van een nieuwe productie is als de geboorte van een kind.”

De affiches met de jonge, trendy motieven bedriegen: de eerste nieuwe productie van het jaar bij de Deutsche Oper Berlin, Verdi’s Don Carlo, biedt het publiek niets nieuws. In het algemeen niet en al helemaal niet in Berlijn. Een koude start van het nieuwe seizoen.

Toen de Victorian Opera zijn opname van Lurline uitbracht, prees ik het als een dubbel succes: als historisch document en als een heerlijke cd om naar te luisteren. Nu vervolgt het gezelschap met Macfarren’s opera Robin Hood en ik kan mijn lof alleen maar hervatten. Zelfs nog luider dan eerst.

De afgelopen drie jaar was hij de huurder met de hoogste bezettingsgraad in het Concertgebouw: Fred Luiten. De zelfstandige concertorganisator haalt al sinds 1996 barokschoon naar Amsterdam. Ook dit seizoen is hij weer van de partij, met vier topaffiches.

Sommige dingen vervelen nooit. Het doet er niet toe hoe vaak je ze hebt gezien, gehoord of gelezen: goed is goed. Neem Willy Deckers Elektra bij De Nederlandse Opera. De productie staat voor de vierde en laatste keer op het toneel. Mooier en beter dan ooit tevoren.