Hebt u slaapproblemen, vergeet dan niet één dezer weken naar De Nederlandse Opera te gaan. Op het programma staat de onsuccesvolle Don Giovanni van Jossi Wieler en Sergio Morabito. Normaal is dit één van mijn favoriete opera’s, maar aan hun miskleun valt werkelijk niets te beleven.

Het was een voorstelling waar ik bovengemiddeld benieuwd naar was: de eerste scenische uitvoering in de Nederlandse theatergeschiedenis van Bachs Johannes Passion. De Nationale Reisopera heeft er een subtiele productie van gemaakt, waar regisseur Dale Duesing een groot compliment voor verdient.

De Stichting Het 20ste-eeuwse Lied geeft op vrijdag 15 april een geënsceneerd liedrecital in het Concertgebouw rond de dichter Eduard Mörike. Het programma, getiteld Heimweh, is het vierde project dat Klaus Bertisch bij de stichting regisseert. Een gesprek met de dramaturg over Mörike en theatrale recitals.

Je komt ogen tekort in de nieuwe Platée van De Nederlandse Opera. Regisseurs Nigel Lowery en Amir Hosseinpour storten een overvloed aan absurdistische bombarie over je uit, culminerend in een verdraaid sterk en zwart einde. Het is soms wat over de top, maar na afloop wint het gejuich het van de boe’s.

Er wordt heel wat gegrapt, gegrold, gedanst en gedold in de Blauwbaard-parodie Barbe-Bleue. En hoe kan het ook anders, met grappentapper Offenbach als auteur. Opera Zuid heeft de Franse meester goed verstaan en een op en top burleske ‘opéra bouffe’ gecreëerd. Chapeau!