Drie Nederlandse opera-artiesten verzorgen iedere maand een column op Place de l’Opera. In oktober: regisseur Sybrand van der Werf over de relatie tussen publiek en makers.

Zaterdagavond in Trossingen, zondagmorgen in Zürich: dit weekend waren nog geen 120 kilometer van elkaar verwijderd in twee concerten de uiteinden van de operawereld te beleven. Georgina von Benza zong aria’s in de Musikhochschule, Jonas Kaufmann zong liederen in het Opernhaus Zürich. Een grotere tegenstelling is moeilijk voor te stellen.

Christian Thielemann zette gisteravond het Concertgebouw in lichterlaaie met een haarscherpe uitvoering van Brahms’ vierde symfonie, plus een uitbundige toegift. Renée Fleming droeg een steentje bij met de Rückert-Lieder van Mahler, maar na de buitengewone Thielemann-show was ik haar eigenlijk alweer vergeten.

Geloof het of niet, maar in Düsseldorf gebeurt het. De ooit zo mooie, statige stad, die nu gebukt gaat onder de chaos van de metrobouw (komt het iemand bekend voor?), heeft voor een operaliefhebber heel erg veel te bieden. Bijvoorbeeld een formidabele Dialogues des Carmélites.

Onder de hoede van twee nieuwe directeuren blaast de Wiener Staatsoper oude producties nieuw leven in. Bijvoorbeeld een Salome uit 1972. De regie is opeens weer spannend en opwindend, met dank ook aan geweldige vertolkingen van Catherine Naglestad en Alan Held.