Steeds weer als er ergens een Carmen speelt, denk ik: ‘Laat deze opera maar aan mij voorbij gaan’. Natuurlijk is het één van de populairste opera’s aller tijden en samen met Aïda, La Traviata en Tosca kun je er alle zalen en arena’s van de wereld met gemak mee vullen. Maar toch valt Carmen eigenlijk altijd een beetje tegen. Waarom?

Ondanks puik acteerwerk en creatieve projecties mist er iets in De zaak Hoffmann. Bovenal een boventiteling, maar daarnaast ook een sprekend ensemble en de nodige vocale finesse. Het maakt de Offenbach-bewerking van Opera Studio Nederland niet eensluidend overtuigend.

Met een traditionele, maar zeer rijke decorering koos Frank-Bernd Gottschalk voor een totaal andere invalshoek bij La Traviata dan collega Willy Decker met zijn productie die momenteel bij De Nederlandse Opera te zien is. Het resultaat mocht er evenwel zijn. Na een mat begin leverde de goedgestemde cast een hoogdramatische prestatie.

New York, Wenen, Milaan, Parijs; Andrea Rost zong in alle grote operahuizen. Maar nu is ze moe. Moe van het operawereldje, niet van muziek. Daarom wil ze zich op andere dingen richten. Een jaar of tien, want dan wil ze stoppen. En lekker toerist worden. Portret van een diva die houdt van eenvoud.

Theater Instituut Nederland organiseerde in het kader van het KamerOpera Festival in Zwolle een debat over ‘crisis in de opera’. Wat tijdens het gesprek met allerlei kopstukken uit het wereldje bleek, was dat vooral de botsing tussen wat regisseurs willen en wat het publiek wil de noemer crisis ‘verdient’.