Il ritorno d’Ulisse in patria van Monteverdi telt nogal wat rollen: meer dan twintig. In een nieuwe productie van het Teatro Real worden ze stuk voor stuk goed gespeeld. Samen met de typische Pizzi-regie en de altijd betrouwbare William Christie levert dat een prima uitvoering op.

Het gros van de operaliefhebbers zal Heinrich Marschner alleen van naam kennen, laat staan dat ze ooit van zijn grote romantische opera Der Templer und die Jüdin hebben gehoord. Met een opname uit 1961 biedt Myto nu een kans om kennis te maken.

Het sluwe vosje van Leoš Janáček is dit seizoen maar liefst tweemaal in Nederland te zien, om te beginnen in een productie van Opera Animous. Als het om Janáček gaat, is Sir Charles Mackerras een naam waar je niet omheen kan. Basia Jaworski bespreekt twee van zijn sluwe vosjes.

Het decor is tweeëneenhalf uur hetzelfde en er vinden amper handelingen plaats, maar ik ben zelden zo geraakt door een opera als door Poulencs Dialogues des Carmélites uit Hamburg. De productie gaat dankzij de briljante regie van Nikolaus Lehnhoff en het uiterst hoge muzikale niveau dwars door je heen.

Het Centro di Musica Antica Pietà de’ Turchini uit Napels stopte in 2009 veel tijd in een project om Händels Aci, Galatea e Polifemo op dvd te zetten. De inspanningen ten spijt, ik kan niet zeggen dat ik ervan genoten heb. Muzikaal en theatraal is de productie weinigzeggend.