Op zo’n drie uur van Dublin ligt Wexford: een charmant, ietwat slaperig provinciestadje met een gezellig historisch centrum en een frisse zeewind. Vergelijkbaar met zo veel andere stadjes aan zee. Wat Wexford onderscheidt, is het jaarlijkse operafestival, waar liefhebbers van heinde en verre op afkomen. En niet voor niets: Wexford heeft met zijn programmering van ‘hidden gems’ uit het operarepertoire een succesformule te pakken.

16 jaar was Wolfgang Mozart toen hij zijn zevende muziektheatrale compositie schreef, tevens zijn tweede opera seria: Lucio Silla. Ter plekke gecomponeerd in Milaan, in december 1772, aan het einde van zijn reis door Italië. De Munt in Brussel programmeerde de opera voor de tweede keer (de eerste keer was in 1985), als afsluiting van de reeks opere serie van Mozart.

Beethoven had ieder jaar een nieuwe opera willen schrijven. Maar hij wees twaalf libretti af. Dus bleef het bij die ene opera in drie gedaantes: Leonore 1805, Leonore 1806 en Fidelio 1814. Die laatste werd een beroemd repertoirestuk, de andere twee musicologisch studiemateriaal. Als het aan René Jacobs ligt, wordt Leonore 1805 ook repertoire. Zo overtuigend was de uitvoering onder zijn leiding op 28 oktober in de NTR ZaterdagMatinee.

Wanneer de M van Matthäus-Passion of de M van Mariavesper op het affiche staat, stromen grote zalen en kerken vol. Zo ook dinsdag 24 oktober in het Amsterdams Concertgebouw, waar Philippe Herreweghe Monteverdi’s meesterwerk een prachtige uitvoering gaf.

“Deze herziening bood mij een unieke kans om Sunken Garden een betere toekomst te geven”, aldus Michel van der Aa in zijn toelichting bij de Nederlandse première van de vernieuwde versie van zijn creatie uit 2012, op 22 oktober in de NTR ZaterdagMatinee. Die betere toekomst zit er wel in.