Klinkt op het Festival Oude Muziek alleen ingetogen, vibratoloos gezang? Welnee. Inga Kalna vulde op 2 september de Utrechtse Geertekerk met voluptueuze sopraanklanken. Ensemble Il Pomo d’Oro en dirigent Francesco Corti ondersteunden haar kundig in aria’s van Telemann. Klapstuk was diens cantate Ino, door de 84-jarige componist voorzien van meer hartstocht dan menige barokopera.

Het eeuwenoude verhaal van de geliefden Romeo en Julia blijft theatermakers inspireren. Het verveelt niet, zeker niet als verhalenvertelster Cilia Hogerzeil van Muziektheater Hollands Diep het tot leven brengt. Haar creatieve en verrassende vormen op de vierkante centimeter maken Julia & Romeo een innemende theaterbelevenis.

Het optreden van Renée Fleming in het Concertgebouw duurde slechts kort, maar met het muzikale gedicht Knoxville: Summer of 1915 van Barber en ‘Daphnes Verwandlung’ uit Richard Strauss’ opera Daphne liet ze een onuitwisbare indruk achter. De begeleiding was in handen van het routineus spelende Royal Stockholm Philharmonic Orchestra.

Wie William Kentridges Lulu bij De Nationale Opera gezien heeft, zal de houtskooltekeningen en springerige filmbeelden in zijn Wozzeck bij de Salzburger Festspiele ongetwijfeld herkennen. Het lijkt zijn handelsmerk te zijn. Het levert een boeiende theatervoorstelling op.

Een lied voor sopraan met orkestbegeleiding werd voor Gustav Mahler aanleiding om er een symfonie van te maken: zijn vierde symfonie, met als slotdeel ‘Wir geniessen die himmlischen Freuden’. Dat was donderdagavond beslist het geval in het Amsterdams Concertgebouw.