Oude tijden leken te herleven in het Concertgebouw, vorige week zaterdag: in de NTR ZaterdagMatinee stond een relatief onbekende belcanto-opera op het programma, La Straniera van Vincenzo Bellini. Jammer genoeg kwam het wat onevenwichtige werk niet overtuigend tot leven.

Met een (inval)cultuurwethouder, een heuse minister en vooral veel verrassend muziektheater is Operadagen Rotterdam geopend. De eerste grotezaalvoorstelling bewees meteen het belang van het nu elf jaar oude festival: Toxic Psalms van Carmina Slovenica paart inhoud aan theatrale perfectie.

Met Parsifal – The Grand Opera opende Operadagen Rotterdam vrijdag zijn elfde editie. Hoewel de naam anders doet vermoeden, werd er geen opera opgevoerd, maar een spectaculair muziektheaterstuk waarin de held van het verhaal, Parsifal, ontbrak. Voor een Wagneriaan is dat even wennen. Maar gaandeweg kom je er wel in.

Slechts voor de pauze was Anna Prohaska donderdagavond te bewonderen in de Kleine Zaal van het Concertgebouw. Maar in dat half uurtje omspande haar wonderschone sopraanstem drie eeuwen, in een uitdagend spiritueel programma. Acht instrumentale vrienden zorgden aansluitend voor een heerlijk Weense Schubert.

Kleurrijk, onderhoudend en voor mensen met liefdesleed leerzaam: de Nederlandse regisseur Jetske Mijnssen ensceneert bij de Internationale Opernstudio Zürich een fraaie productie van Haydns opera Orlando paladino.