Twee twintigers domineerden zondag de fraaie productie van La scala di seta bij de Opéra Royal de Wallonie in Luik. De jonge Ioan Hotea en de piepjonge Maria Mudryak gaven Rossini’s vroege werk veel glans mee.

Zowel qua postuur als stemkracht lijkt Iestyn Davies geen mannetjesputter. Gelukkig is Händels Orlando niet een werkelijk razende roeland. Met briljante zang bracht Davies de aandoenlijke antiheld tot leven. Ook zijn collega’s en Harry Bickets English Concert waren voortreffelijk, zodat er maandagavond volop theatermagie door het Concertgebouw zweefde.

Terwijl in New York gemengd gereageerd werd op Richard Eyres productie van Manon Lescaut, oogstte zijn enscenering van La traviata een dag eerder in Londen veel succes. Al mag dat vooral op het conto van de formidabele Maria Agresta en Quinn Kelsey geschreven worden.

In de bioscoopserie van de Metropolitan Opera was afgelopen zaterdag Richard Eyres nieuwe productie van Manon Lescaut te zien, een coproductie met de Festspiele Baden-Baden. De hyperrealistische enscenering was aardig om naar te kijken, maar zet vraagtekens bij het tempo waarin intendant Peter Gelb zijn huis probeert af te stoffen.

Valt er theater te maken van de introverte muziek van Arvo Pärt? Ensemble Silbersee ging samen met het Ragazze Quartet en filosoof Ger Groot de uitdaging aan. Sarah’s Passion bood volop denkstof en soms vielen beeld en klank ontroerend samen. Maar de kwetsbare noten leden onder overbodige visuele prikkels.