Dorothea Röschmann heeft een dijk van een stem en bijna drie decennia toneelervaring. Dat stak ze dinsdagavond niet onder stoelen of banken tijdens haar recital in het Concertgebouw. Bij haar geen etherische liedzang met gepolijste volzinnen, maar klare, krachtige taal. Het kreeg het publiek meermaals muisstil.

Op zondag 5 oktober ging De Soprano’s van Opera Zuid in première. Het Maastrichtse gezelschap ging een samenwerking aan met ICKamsterdam en liet de regie over het podium aan de dansers. Het leverde een beetje opera en veel dans op in een voorstelling die zich niet geheel opende naar het publiek.

Een ‘opéra bouffe’ bij De Nationale Opera is een zeldzame gebeurtenis. In L’étoile van Emmanuel Chabrier vinden de lichtheid van de muziek, de humor van het verhaal en de regiekwaliteiten van Laurent Pelly elkaar in een perfect geheel, dat het operahuis aan de Amstel even verandert in een theater aan een Parijse boulevard.

Het Radio Filharmonisch Orkest speelde zaterdag in TivoliVredenburg werken van vier uiteenlopende componisten, die elk op hun manier de innerlijke verbeelding van het publiek stimuleerden. De doortastendheid van dirigent Mark Wigglesworth werd getemperd door de diepe snaren die bas-bariton Christopher Maltman roerde in Mahlers Rückert-lieder.

Na de eerste saaie en ongeïnspireerde jaren van het nieuwe directieteam van de Deutsche Oper Berlin is het grootste operahuis in de Duitse hoofdstad eindelijk aan iets begonnen waar internationaal over gesproken kan worden: een Giacomo Meyerbeer-cyclus van epische proporties. Een fraaie concertante Dinorah trapte de grootse plannen op woensdag 1 oktober af.