In de bergen van New Mexico speelt de Santa Fe Opera ieder jaar diverse operaproducties. Dit jaar stond er voor het eerst in ruim twintig jaar weer een double bill op het programma, en een hele originele: Der Schauspieldirektor en Le Rossignol. Een ongewone maar zeer geslaagde combi.

Het leek soms wel een farce, de concertante uitvoering van Il barbiere di Siviglia bij de Robeco SummerNights, afgelopen donderdag. De castleden van de Nederlandse Reisopera benutten al hun komedietalent om het publiek in het Concertgebouw aan het lachen te krijgen. Iets waar ze met bovengemiddeld enthousiasme voor beloond werden.

Zelden werd mij zo duidelijk hoezeer je waarneming van een opera veranderd kan worden door een ongebruikelijke casting als tijdens de Rosenkavalier-productie van de Salzburger Festspiele, die vorige week in première ging. Harry Kupfer kiest voor een boeiende benadering, met indrukwekkende beelden, maar weinig emotie.

Gezaagd wordt er niet meer, alleen nog op snaren. De planken zijn wel gebleven, maar dan als grond onder de voeten van artiesten. En houtsplinters? Die springen enkel nog van het vakmanschap van zangers en musici. Opera på Skäret heeft een oude Zweedse zagerij met succes omgebouwd tot operahuis en speelt er deze zomer een voortreffelijke Otello.

Amsterdam kwam net een beetje bij, zo aan het eind van de zaterdagmiddag. De dancemuziek vanaf de boten vol vrijheidsvierders was verstomd, de bezoekers verlieten het stadscentrum weer. Net buiten het grachtengebied, in het Concertgebouw, bleef het met Poulenc nog even gay, en transponeerden de dancebeats naar jazzritmes.