Het Aalto-Musiktheater Essen viert het Verdi-jaar met twee nieuwe producties: I Masnadieri en Macbeth. Opvallend genoeg beleefden beide werken hun première in 1847. Maar in tegenstelling tot Macbeth, waarmee Essen het komend seizoen zal openen, is I Masnadieri, dat afgelopen zaterdag in première ging, vrijwel vergeten. Een klein waagstuk dus, om daarmee voor de dag te komen.

Wagner, Verdi en soms ook Britten maken dit jaar met hun jubilea de dienst uit in de mondiale operawereld. In Luik vieren ze echter een ander feestje: precies tussen de geboortes van Wagner en Verdi in overleed de Luikse componist André-Modeste Grétry. Vrijdag trakteerde de Opéra Royal de Wallonie het publiek daarom op een werkelijk sprankelende en allercharmantste uitvoering van zijn Guillaume Tell.

The Gospel according to the other Mary is de nieuwste samenwerking tussen kunstbroeders John Adams en Peter Sellars. In dit passiespel vanuit vrouwelijk perspectief hervindt de componist enerzijds de ongenaakbaarheid van zijn jeugdwerken, maar voert anderzijds zijn diep bewogen stijl naar nieuwe hoogten.

Het is nogal bizar, maar de meest interessante ‘Wagner-productie’ van dit seizoen – in Berlijn, maar ook daarbuiten – is een opera van Pierre-Louis Dietsch, genaamd Le Vaisseau fantôme, ou Le Maudit des mers. Op 4 juni kreeg die een eenmalige uitvoering bij de Deutsche Oper Berlin. Absoluut de moeite waard.

Regisseur Dmitri Tcherniakov is gewild in operaland. Vorig jaar was hij bij De Nederlandse Opera te zien met zijn inmiddels bekroonde Kitesj-productie, deze maand ensceneert hij in München de Verdi-opera Simon Boccanegra. Geslaagd kan ik zijn emotieloze benadering echter niet noemen.