Het woord ‘elegisch’ in Busoni’s Berceuse élégiaque typeerde het complete programma dat Christianne Stotijn en ensemble Oxalys maandagavond in het Concertgebouw brachten. Weemoed en donkere herfsttinten overheersten. Toch verschilden de twee vocale cycli van Zemlinsky en Mahler sterk van karakter. Stotijn wist beiden het volle pond te geven.

Minder is meer, zegt men wel. Dat blijkt in de nieuwe Rigoletto van het Opernhaus Zürich. Weinig tot geen rekwisieten en geen grote namen, maar wel een pure, precieze regievoering, die het verhaal in de kern treft. Tatjana Gürbaca bewijst dat ook vandaag het regietheater nog goed functioneren kan. Zelfs in het met sterren verwende Zürich.

De Maltese tenor Joseph Calleja debuteerde donderdag in het Concertgebouw. Begeleid door het Orquesta Sinfónica de Navarra onder leiding van Frédéric Chaslin zong hij aria’s van zijn nieuwste cd Be My Love, een ode aan zijn voorbeeld Mario Lanza. Het werd een adembenemend concert, met de ene na de andere schitterende vertolking.

2013 is niet alleen het jubileumjaar van Wagner en Verdi, maar ook van Benjamin Britten (1913-1976). Reden voor de Deutsche Oper Berlin om Brittens succesvolle en zonder twijfel meest pakkende opera Peter Grimes (1945) op de planken te brengen. Of Berlijn hiermee eindelijk Britten in de armen sluit, valt echter te betwijfelen.

Dé reden om naar Guillaume Tell van De Nederlandse Opera te gaan? John Osborn. Tijdens de première maandagavond was hij het, en niet de titelheld, die de grootste triomf vierde. Door zijn goudvergulde zang werd deze unieke Rossini-productie een avond om niet meer te vergeten. Kom hem zien!