De Bayerische Staatsoper eindigt traditiegetrouw zijn seizoen met hernemingen van producties die in de loop van het seizoen al te zien waren. Wagners Das Rheingold (onderdeel van een complete Ring) was dinsdag aan de beurt. Een buitengewoon krachtig openende maar daarna wat wisselvallige voorstelling.

Rossini’s Cenerentola ossia la bonta in trionfo werd op 9 juli in de Beierse Staatsoper Cenerentola ossia la Joyce in trionfo. Hield Joyce DiDonato zich bij aanvang nog wat in, naarmate de avond vorderde leek ze er steeds meer zin in te krijgen en in het laatste deel en haar slotrondo fonkelde haar stem vol kleine versieringen, zoals de diamanten armbanden die ze om had.

Stefan Soltesz heeft sinds eind jaren negentig het niveau van het Aalto Theater in Essen enorm opgestuwd. Dat was op 28 juni te merken bij een uitvoering van Die Walküre. Simpelweg weergaloos.

Ik wil Don Giovanni nooit meer zien. Nooit meer. Ik wil me simpelweg de productie blijven herinneren die ik zondagavond bij de Staatsoper in het Schiller Theater in Berlijn zag. Want ik kan me niet voorstellen dat het in de toekomst beter wordt gedaan.

Mathis der Maler, het meesterwerk van Paul Hindemith, heeft op de Zürcher Festspiele een klinkend succes geboekt, met Thomas Hampson in de titelrol en Daniele Gatti op de bok. De productie is een bekroning van het 21 jaar lange ’tijdperk Pereira’ bij het Opernhaus Zürich, waar met deze première een einde aan is gekomen.