Het gebeurt zeer zelden dat een liedrecital zo slim, zo intelligent en zo spannend in elkaar zit als de voorstelling (want een voorstelling was het) waar Thomas Oliemans ons in de Kleine Zaal van het Concertgebouw dinsdagavond op trakteerde.

Het heeft lang geduurd, maar Berlijn heeft weer een Janáček-productie: Jenufa in een regie van Christof Loy. Hoewel er wat haken en ogen zijn, maakt de cast er een schitterende voorstelling van, schrijft Kevin Clarke. Voor het eerst in lange tijd geen boe’s in Berlijn.

In 2010 ging de nieuwe opera Moby-Dick van Jake Heggie in wereldpremière in Dallas. In februari dit jaar zette ook de San Diego Opera het werk op het toneel. Een op alle fronten geslaagde productie. Hopelijk vindt het werk nu ook zijn weg naar grotere operahuizen.

Zo rijk als Händels partituur van Ariodante is, zo arm is de plot. Een lange zit kon gisteravond in het Concertgebouw dan ook niet vermeden worden. Maar dat deerde niet: de muzikale invulling van Il Complesso Barocco en het sextet van solisten was ronduit formidabel. Händel op z’n best.

Die Zauberflöte is een werk vol symboliek, en dat zul je weten bij Opera Zuid. Onder de vlag van yin en yang heeft regisseur Bruno Berger-Gorski de opera overladen met symbolen. Over het resultaat valt te twisten. Ongebruikelijk is het in elk geval wel.