Het was een voorstelling waar ik bovengemiddeld benieuwd naar was: de eerste scenische uitvoering in de Nederlandse theatergeschiedenis van Bachs Johannes Passion. De Nationale Reisopera heeft er een subtiele productie van gemaakt, waar regisseur Dale Duesing een groot compliment voor verdient.

De Harry Kupfer-enscenering van Richard Strauss’ Elektra fascineert nog altijd. De Wiener Staatsoper voerde hem onlangs weer op, met een geweldige cast van nieuwe en gerenommeerde zangers. Janice Baird zong de titelrol. Haar eerste Elektra in Wenen.

Wat een gezucht, gisteravond tijdens het debuut van Bejun Mehta in het Concertgebouw. Haast na ieder lied klonk wel ergens in de Kleine Zaal een blijk van muzikaal genot. Geheel begrijpelijk: de countertenor gaf met zijn gouden geluid en verbluffende muzikaliteit een recital van de allerhoogste orde.

Je komt ogen tekort in de nieuwe Platée van De Nederlandse Opera. Regisseurs Nigel Lowery en Amir Hosseinpour storten een overvloed aan absurdistische bombarie over je uit, culminerend in een verdraaid sterk en zwart einde. Het is soms wat over de top, maar na afloop wint het gejuich het van de boe’s.

De cast is uitstekend en de enscenering intrigerend, maar dé reden om naar Orlando te gaan is het Combattimento Consort Amsterdam. Onder leiding van Jan Willem de Vriend geeft het ensemble een bevlogen, haarfijne uitvoering van Händels opera.