Hebt u slaapproblemen, vergeet dan niet één dezer weken naar De Nederlandse Opera te gaan. Op het programma staat de onsuccesvolle Don Giovanni van Jossi Wieler en Sergio Morabito. Normaal is dit één van mijn favoriete opera’s, maar aan hun miskleun valt werkelijk niets te beleven.

Blauwbaard is er in vele soorten en maten. Het jonge kunstenaarstrio Collectief 33⅓ heeft daar een verrassende variant aan toegevoegd: een nagenoeg geheel digitale voorstelling, zonder solisten of live muziek. Fascinerend.

Het was een voorstelling waar ik bovengemiddeld benieuwd naar was: de eerste scenische uitvoering in de Nederlandse theatergeschiedenis van Bachs Johannes Passion. De Nationale Reisopera heeft er een subtiele productie van gemaakt, waar regisseur Dale Duesing een groot compliment voor verdient.

De Harry Kupfer-enscenering van Richard Strauss’ Elektra fascineert nog altijd. De Wiener Staatsoper voerde hem onlangs weer op, met een geweldige cast van nieuwe en gerenommeerde zangers. Janice Baird zong de titelrol. Haar eerste Elektra in Wenen.

Wat een gezucht, gisteravond tijdens het debuut van Bejun Mehta in het Concertgebouw. Haast na ieder lied klonk wel ergens in de Kleine Zaal een blijk van muzikaal genot. Geheel begrijpelijk: de countertenor gaf met zijn gouden geluid en verbluffende muzikaliteit een recital van de allerhoogste orde.