Soms zit het mee, soms zit het tegen. Sopraan Measha Brueggergosman is een prachtige zangeres, maar gisteravond in het Concertgebouw kreeg ik het idee dat ze haar draai niet kon vinden. Het op zichzelf reuzeboeiende programma kwam daarom weinig bijzonder op mij over.

Im Weißen Rößl van Ralph Benatzky is een stuk vol glamour en sexappeal, maar in de productie van Sebastian Baumgarten bij de Komische Oper Berlin komt daar weinig van terecht. Teleurstellend.

Met de huispremière van Adriana Lecoureur werd in Freiburg het feest rondom het 100-jarig bestaan van het theater voortgezet. Zonder grote sterren, maar met een gedegen ensemble. Een verfrissende ervaring: de sterrenopera ‘par excellence’ is ook zonder sterren een bezienswaardig stuk.

Wat met de giganten Richard Strauss en Gustav Mahler op het programma een imposant concert beloofde te worden, werd in werkelijkheid een bescheiden vertoning, gisteravond in de Doelen in Rotterdam. Sopraan Gal James was te verlegen, het Oslo Filharmonisch Orkest te wisselvallig.

Er vond vorige week een ware première plaats in de Wiener Staatsoper: voor het eerst zat niet de Wiener Philharmoniker in de bak, maar het grandioze Musiciens du Louvre onder Marc Minkowski. Het barokorkest gaf een spetterende uitvoering van Händels Alcina, met een sublieme Anja Harteros in de titelrol.