Geloof het of niet, maar in Düsseldorf gebeurt het. De ooit zo mooie, statige stad, die nu gebukt gaat onder de chaos van de metrobouw (komt het iemand bekend voor?), heeft voor een operaliefhebber heel erg veel te bieden. Bijvoorbeeld een formidabele Dialogues des Carmélites.

Onder de hoede van twee nieuwe directeuren blaast de Wiener Staatsoper oude producties nieuw leven in. Bijvoorbeeld een Salome uit 1972. De regie is opeens weer spannend en opwindend, met dank ook aan geweldige vertolkingen van Catherine Naglestad en Alan Held.

Met de Tristan und Isolde van het Opernhaus Zürich werd twee jaar geleden een klassieker geboren. Bernard Haitink leidt nu een reprise en zorgt voor opschudding door Waltraut Meier niet te laten zingen. Het is zeker een productie die je gezien moet hebben, maar misschien niet op dit moment.

Na negentien jaar wachten was het dit weekend eindelijk zover: de Deutsche Oper Berlin zette een nieuwe productie van Don Giovanni op het toneel. Het Berlijnse publiek kon het niet waarderen: regisseur Roland Schwab kreeg na afloop een storm van boe’s over zich heen.

De Staatsopera van Tatarstan heeft er alles aan gedaan om zich met Lucia di Lammermoor als ‘modern’ te afficheren. Het regent clichés en moderndoenerigheden op het toneel. Gelukkig is de muzikale kwaliteit verrassend goed, dat maakt er nog een leuke voorstelling van.