Met de Tristan und Isolde van het Opernhaus Zürich werd twee jaar geleden een klassieker geboren. Bernard Haitink leidt nu een reprise en zorgt voor opschudding door Waltraut Meier niet te laten zingen. Het is zeker een productie die je gezien moet hebben, maar misschien niet op dit moment.

Na negentien jaar wachten was het dit weekend eindelijk zover: de Deutsche Oper Berlin zette een nieuwe productie van Don Giovanni op het toneel. Het Berlijnse publiek kon het niet waarderen: regisseur Roland Schwab kreeg na afloop een storm van boe’s over zich heen.

De Staatsopera van Tatarstan heeft er alles aan gedaan om zich met Lucia di Lammermoor als ‘modern’ te afficheren. Het regent clichés en moderndoenerigheden op het toneel. Gelukkig is de muzikale kwaliteit verrassend goed, dat maakt er nog een leuke voorstelling van.

Er waren gisteravond unieke barokgeluiden te horen in de Grote Zaal van het Concertgebouw. Publiekstrekker Philippe Jaroussky voerde samen met sopraan Nuria Rial en het kleine ensemble L’Arpeggiata liefdesliederen van een zestal barokcomponisten uit. Verrassend en hoogst origineel.

Met de productie Richard III zette Orkater de afgelopen weken muziektheater pur sang op het toneel van de Stadsschouwburg Amsterdam. Muziektheater zoals het ooit door Brecht en Weill is bedacht en zoals je het tegenwoordig nog maar zelden ziet.