In het Muziekgebouw aan ’t IJ startte gisteravond een nieuwe recitalserie. Eentje om gelukkig mee te zijn. En gelukkig van te worden, want sopraan Soile Isokoski zette op hemelse wijze de toon met haar elegante zangstijl en betoverend mooie geluid. Dat dát uit een mensenmond kan komen.

Roméo et Juliette is een lust voor je oren. Helaas is Olivier Py’s nieuwe productie van het werk bij De Nederlandse Opera geen lust voor je ogen. De rusteloze, asgrauwe regie van de Fransman laat de twee beroemdste geliefden uit de geschiedenis behoorlijk in de kou staan. Gelukkig is Gounod er nog om je de avond door te helpen.

Wilt u weten hoe Zweedse schoonheid uit de mond van een Zweedse schone klinkt, dan had u gisteravond in het Concertgebouw moeten zijn. Sopraan Miah Persson gaf een heerlijke recital. Voor de pauze overtuigde ze al met volop levende Schumann-liederen, na de pauze zong ze een paar juweeltjes uit haar vaderlandse liedrepertoire.

De nieuwe productie van Turandot van het Anhaltisches Theater Dessau draait om een spel: wie het raadsel oplost, mag met de prinses trouwen. Simpeler kan niet. Maar de regie van Andrea Moses voert zo ver, dat het eenvoudige verhaal verloren gaat. Uiteindelijk wint de muziek.

De Los Angeles Opera herneemt in september en oktober een zes jaar oude productie van Le nozze di Figaro. Met dank aan de fraaie cast en de uitstekende muzikale leiding van Plácido Domingo, is het werk nog altijd een genot om te zien.