Het is niet bepaald spetterend, maar ook niet slecht. Soms klinkt het fraai, soms zit je te knikkebollen. De reprise van Le nozze di Figaro bij De Nederlandse Opera heeft niet echt één gezicht. Het kabbelt gemoedelijk van plus naar min. Gedenkwaardig is het daarmee niet.

Als er iets is dat de Roemeense Nationale Opera Timisoara goed begrepen heeft van Die Lustige Witwe, is het wel dat het ‘lustig’ moet zijn. Want dat was het gisteren (13/1) tijdens de openingsvoorstelling van een tournee. Het deed je de minder fraaie zang en niet altijd boeiende regie vergeten.

Christian Gerhaher is zonder meer één van de mooiste baritons die ik ken. Zijn stem is hemels; puur goud in de strot. Wat dat betreft was het genieten tijdens de Mahler-recital die hij gisteren (12/1) in het Concertgebouw gaf. Toch trad op den duur enige verveling op.

Het Orkest van het Oosten kondigde haar nieuwjaarsproductie van Die Fledermaus aan als een ‘bruisende Strauss’, maar volgens mij wist niet iedereen op het toneel raad met die term. Op prachtige optredens van Ilse Eerens, Peter Bording en Piotr Micinski na kwam de champagne niet echt tot bubbelen.

Op papier had het Rotterdams Opera Koor haar nieuwjaarsconcert dik in orde. Een jong orkest, een mooi, afwisselend programma en een prachtig solistenpaar: Eva-Maria Westbroek en haar man Frank van Aken. De uitvoering viel echter wat tegen. Alleen Westbroek maakte echt indruk.