Iedere Opera per Tutti staat wel garant voor momenten dat je even slikken moet, maar gisteravond (11/6) speelde de gevoeligheid van liefde en leed nadrukkelijker dan anders de hoofdrol. Na een moeizame start maakte dat er weer een sfeervolle avond van.

Allereerst: smaken verschillen. Maar als je het mij vraagt, kan het overgrote deel van smaken niets met Passion, een opera van de Franse componist Dusapin. Er is geen verhaal om te boeien en geen muziek om te bekoren. Hamvraag: raakt opera niet alleen maar geïsoleerder door dit soort werk?

In de regelmatig terugkerende rubriek ‘Opera over de grens’ worden belangrijke premières die onlangs in internationale operahuizen plaatsvonden op een rijtje gezet. Deze keer Così fan tutte en Lulu in Londen, Die entführung aus dem Serail in Berlijn en A Misdummer Night’s Dream van Carsen in Milaan.

Boeiende en zeer diverse muziek heeft Rob Zuidam geschreven voor zijn nieuwe opera Adam in Ballingschap. Echt meeslepend werd het welbekende verhaal echter niet tijdens de wereldpremière in Amsterdam, en daar was vooral de regie debet aan.

De Nationale Reisopera besloot het seizoen met een barokopera af te sluiten: Hippolyte et Aricie van Jean-Philippe Rameau. Een beslissing die muzikaal prachtig uitgewerkt wordt door de solisten en het ensemble Musica ad Rhenum, maar die wat betreft regie struikelt over de vele loze symboliek.