Als er één ding is waar het operafestival in Miskolc in geslaagd is, is het dat er op iedere tegel van het centrum muziek te horen is. Wat betreft opera was daar gisteravond (18/6) bovendien een stuk meer van te genieten dan een dag ervoor. Deel twee van een verslag vanuit Hongarije.

Het Hongaarse stadje Miskolc lijkt op het eerste gezicht veel flat en industrie, maar blijkt van binnen gemoedelijk en gezellig te zijn. Zeker nu het jaarlijkse operafestival gaande is. Dat ten spijt kwam één van de hoogtepunten, Schönbergs Moses und Aaron, gisteravond (17/6) niet echt uit de verf. Deel één van een verslag vanuit Hongarije.

In de regelmatig terugkerende rubriek ‘Opera over de grens’ worden belangrijke premières die onlangs in internationale operahuizen plaatsvonden op een rijtje gezet. Deze keer een vlotte Mozart in Brussel, een bizar werk in Londen, Riccardo Muti’s debuut in Parijs en Anna Netrebko’s langverwachte Violetta in San Francisco.

Iedere Opera per Tutti staat wel garant voor momenten dat je even slikken moet, maar gisteravond (11/6) speelde de gevoeligheid van liefde en leed nadrukkelijker dan anders de hoofdrol. Na een moeizame start maakte dat er weer een sfeervolle avond van.

Allereerst: smaken verschillen. Maar als je het mij vraagt, kan het overgrote deel van smaken niets met Passion, een opera van de Franse componist Dusapin. Er is geen verhaal om te boeien en geen muziek om te bekoren. Hamvraag: raakt opera niet alleen maar geïsoleerder door dit soort werk?