Uiteraard is Lehárs operette Die gelbe Jacke beter bekend onder de naam die het werk na zijn herziening kreeg: Das Land des Lächelns. Maar de enscenering die Sabine Hartmannshenn voor het Aalto-Musiktheater in Essen maakte, legt sterk de nadruk op de oorsprong van dit succesnummer, vooral beroemd geworden door Richard Tauber.

De Nationale Opera brengt als eindejaarproductie een opera voor het hele gezin: Assepoester. Rossini’s La Cenerentola is echter niet het ‘echte’ sprookje, maar een verhaal over gewone mensen in een vergelijkbare situatie, zonder getover met koetsen en jurken. Regisseur Laurent Pelly laat niet na dat te benadrukken in zijn enscenering.

Met een liedcyclus voegde Louis Andriessen in de NTR ZaterdagMatinee alweer een compositie toe aan zijn lange werklijst. Het opdrachtwerk werd door de Matinee verleend om de tachtigste verjaardag van de componist, eerder dit jaar groots gevierd, nog eens dunnetjes over te doen. De cyclus The Only One blaakte van vitaliteit.

Een liedrecital in een grote zaal: het is vrijwel ondoenlijk. Diana Damrau en Antonio Pappano maakten er woensdagavond in het Concertgebouw toch wat moois van. Met de Vier letzte Lieder van Strauss kregen ze het kuchende en reutelende publiek zelfs even helemaal stil.

Anthony Roth Costanzo moest zich kaal laten scheren, en zijn lichaamshaar werd met waxen verwijderd. Maar de Amerikaanse countertenor had dat ervoor over om bij de New Yorkse Metropolitan Opera de titelrol te vertolken in Akhnaten van Philip Glass. De laatste van zes voorstellingen was zaterdag live in Nederlandse bioscopen te zien, en wordt er twee keer herhaald.