Henry Purcells King Arthur neemt je mee naar een magische wereld. Sven-Eric Bechtolf regisseert het werk bij het Theater an der Wien en spuit de hele avond ideeën. Hij schept een atmosfeer waar je niet aan kunt ontsnappen. Een semiopera in de beste zin. Theater en muziek staan gelijkwaardig op het toneel, even expressief, even boeiend.

De Faust-productie van Stefano Poda, die de Opéra Royal de Wallonie gehuurd heeft van de operahuizen in Lausanne, Turijn en Tel Aviv, is op bepaalde vlakken prachtig en kent een aantal sterke zangers. Het geheel valt echter tegen.

Precies vijftig jaar geleden jubelde Jasperina de Jong het uit: “Vivaldi, ik hou zo van Vivaldi.” De liefde ging echter nauwelijks verder dan De Vier Jaargetijden. Het kan verkeren, want dezer dagen buitelen drie Vivaldi-producties over elkaar. De Nationale Opera pakt uit met het oratorium Juditha Triumphans. Zoals Jasperina al zong: balsem voor de oren.

Anders dan Claudio Monteverdi’s sublieme L’Orfeo doet vermoeden, viel de kunstvorm opera niet kant-en-klaar uit de lucht. Gefilosofeer, pronkzucht en rivaliteit legden rond 1600 de basis voor vier eeuwen muziekdrama. Met een grandioze vogelvlucht belichtte ensemble Pygmalion woensdag in het Muziekgebouw aan ’t IJ deze experimenteerfase.

De Dutch National Opera Academy opent ieder jaar met een volledige operaproductie. Dit jaar bracht de academie de Nederlandse première van Händels opera Radamisto. De cast van afgelopen zaterdag maakte er een mooie voorstelling van, zij het met een paar kanttekeningen.